Με Tσαπαρί & Καλαμαριέρα

Αν η καθετή θα γίνει με καλάμι ή με τον παραδοσιακό τρόπο, είναι θέμα επιλογής του εκάστοτε αλιευτή. Οι «αμετανόητοι» προτιμούν καρούλα, ενώ οι νεότεροι καλάμι. Και στις δύο περιπτώσεις όμως οι αρματωσιές στο ψάρεμα που προτείνουμε είναι ίδιες.                                                                                                   

O πιο διαδεδομένος και αποδοτικός τρόπος ψαρέματος που γίνεται με το σκάφος σταθερό σε ρηχά αλλά και βαθιά νερά είναι η καθετή. Πρόκειται άλλωστε για τον μοναδικό τρόπο ψαρέματος από βάρκα που επιτρέπεται τον μήνα Μάιο. Στην καθετή -όπως άλλωστε και σε όλα τα είδη ψαρέματος- θα πρέπει να γνωρίζουμε το βάθος και τη μορφολογία του βυθού, ώστε να χρησιμοποιήσουμε την κατάλληλη πετονιά.

Η ψιλή είναι ιδανική, αλλά σε βαθιά νερά επιλέγουμε πιο χοντρή. Ως ενδεδειγμένη θεωρείται από πολλούς η 45άρα ενώ άλλοι πάλι χρησιμοποιούν την 70άρα και την 80άρα - εξαρτάται από το χέρι του καθενός.
Σε όλες τις περιπτώσεις όμως χρησιμοποιούμε ψιλή αρματωσιά και παράμαλλα..                                 

Αρματωσιές

Η καθετή αποτελείται από δύο κυρίως τμήματα, τη μάνα και την αρματωσιά. Στην άκρη της μάνας τοποθετούμε ένα μικρό στριφτάρι και σε αυτό δένουμε την αρματωσιά, που αποτελείται από λεπτότερη πετονιά από αυτήν της μάνας. Στην άκρη της αρματωσιάς βάζουμε ένα βαρίδι και κατά διαστήματα δένουμε 3 παράμαλλα με αγκίστρια. Το μέγεθος και το μήκος των παράμαλλων εξαρτάται από τα ψάρια που θέλουμε να πιάσουμε, αν και συνήθως το μήκος είναι περίπου 20-25 πόντοι, όπως επίσης και τα αγκίστρια βρίσκονται σε πλήρη συνάρτηση με τα ψάρια που υπάρχουν στον τόπο που ψαρεύουμε. Μέγεθος της τάξης του 14 έως 16 είναι ό,τι πρέπει. Ενας τρόπος αρκετά απλός και εύχρηστος, με ικανοποιητικές αποδόσεις για ευχάριστο και ξεκούραστο ψάρεμα, είναι αυτός με τσαπαρί. Το τσαπαρί γίνεται από βάρκα που κινείται αργά στην ανοιχτή θάλασσα και δεν θέλει δόλωμα, αφού στα αγκίστρια της αρματωσιάς έχουν δεθεί με κόκκινη κλωστή μικρές ασημένιες ή χρυσές φούντες, ή φτεράκια. Η πιο συνηθισμένη μορφή για το τσαπαρί έχει 8 αγκίστρια με ισάριθμα φτεράκια, που είναι δεμένα με μικρά παράμαλλα στην πετονιά της αρματωσιάς. Στο τέλος της δένουμε ένα μακρύ βαρύ μολύβι γύρω στα 160-200 γραμμάρια και στη συνέχεια την ενώνουμε με τη μάνα, που πρέπει να είναι 70άρα με ένα στριφτάρι.                                 Αφού ρίξουμε το τσαπαρί στη θάλασσα, στη συνέχεια με γρήγορες και σταθερές κινήσεις το ανεβοκατεβάζουμε στον βυθό, καθώς το σκάφος κινείται αργά.                                                          

                                                         

Για την καλύτερη απόδοση
Θαυμάσια αποτελέσματα έχουμε συνδυάζοντας αυτούς τους δυο τρόπους ψαρέματος. Χρησιμοποιώντας δηλαδή την αρματωσιά για το τσαπαρί στην καθετή.
Επιλέγουμε τον ότόπο που θέλουμε να ψαρέψουμε -που μπορεί να είναι μια πελαγίσια ξέρα στα 90-100 μέτρα- και ρίχνουμε καλύτερα πλωτή άγκυρα. Εχουμε δέσει στην καρούλα μας την έτοιμη αρματωσιά που αγοράσαμε από κατάστημα ειδών αλιείας, προσαρμόζουμε βαρίδι 250-350 γραμμαρίων και ρίχνουμε έχοντας δολώσει γαρίδα.
Το αλιευτικό αυτό εργαλείο λειτουργεί πάρα πολύ καλά σε μεγάλα βάθη, γιατί φωσφορίζει, διαθέτει αρκετά αγκίστρια που μοιάζουν με μικρό κοπαδάκι, είναι και δολωμένο, οπότε αποτελεί ιδανική συνθήκη.
Αν πέσουμε σε μέρα που τα ψάρια τρώνε, θα κρέμονται από την αρματωσιά μας σαν σταφύλια. Σε ξέρες όπου έχουμε ψαρέψει με αυτό τον τρόπο πιάσαμε συγχρόνως χάνους πελαγίσιους, μπαλάδες, κολιούς και ασπροσαύριδα.                                                                                                                      Καλάμι, μηχανισμός και δολώματα                                                                                                      
Ιδιες αρματωσιές ισχύουν και για την καθετή με καλάμι από σκάφος. Ενα καλάμι γενικής χρήσεως με έναν μηχανισμό 6/1 θα κάνει τη ζωή μας ευκολότερη, θα αποτρέψει τις μπερδεμένες πετονιές στα πόδια μας, ενώ τα φρένα θα βοηθήσουν στο να μη χάσουμε το μεγάλο ψάρι που θα πιαστεί.
Με την καθετή ψαρεύουμε σχεδόν όλα τα είδη των ψαριών, χρησιμοποιώντας κυρίως τεμαχισμένη γαρίδα, καλαμάρι ή σουπιά, σκουλήκια, καρτσίνες ή καραβιδάκι.
Οσο πιο φρέσκο ή ζωντανό είναι το δόλωμα, τόσο το καλύτερο.                                                            
Tip's...
Στην περίπτωση με το τσαπαρί, μπορούμε να δολώσουμε μόνο τα 4 τελευταία από τα 8 αγκίστρια της αρματωσιάς, ώστε να ψαρεύουν πατωτά, ενώ τα 4 επάνω θα ψαρεύουν αδόλωτα. Αν τύχουμε σε ημέρα που τα ψάρια είναι μίζερα και δεν αρπάζουν τα δολώματα, ύστερα από αρκετή χρήση της αρματωσιάς μπορούμε να αντιστρέψουμε το τσαπαρί ώστε να χρησιμοποιήσουμε τα αγκίστρια που δεν έχουν δουλέψει πολύ και είναι ακόμα σχεδόν άθικτο το αρπάδι τους.
Δηλαδή θα δέσουμε το κάτω μέρος της αρματωσιάς στο στριφτάρι κι έτσι τα αγκίστρια που ψάρευαν επάνω θα βρίσκονται κοντά στον πυθμένα. Ετσι θα έχουμε και τη σχετική οικονομία, που τόσο μας χρειάζεται στις μέρες μας. Τον προαναφερόμενο τρόπο εφαρμόζει ο εικονιζόμενος συναλιευτής Κώστας με πολύ καλά αποτελέσματα.
Τέλος, στο στριφτάρι περάστε μια παραμάνα και προσαρμόστε μια καλαμαριέρα, γιατί όταν τα καλαμάρια που παραμονεύουν αποφασίσουν να επιτεθούν, οι βελόνες της θα τα συλλάβουν κι έτσι δεν θα τα χάσουμε άδικα. Εχει τύχει ουκ ολίγες φορές να νιώσουμε το χτύπημα στην αρματωσιά, να δούμε τα σχισίματα που έχουν κάνει τα πλοκάμια τους επάνω σε κάποιο πιασμένο ψάρι, αλλά δυστυχώς καλαμαριέρα δεν είχαμε στην αρματωσιά για να πιαστούν. Προς γνώση και συμμόρφωση λοιπόν!!!
Νίκος Λυμπερόπουλος
                                                                                                     

Στη φωτογραφία φαίνεται δεμένη καλαμαριέρα και ένα χειροποίητο τσαπαρί, από αυτά που πάρα πολύ δύσκολα βρίσκουμε, καθότι μόνο κάτι γεροντάκια τα φτιάχνουν με πολλή υπομονή αλλά κυρίως μεράκι!!!                                                                                                                                      

Φροντίζετε επίσης κατά την αγορά των αρματωσιών, το τσαπαρί να διαθέτει μικρές πράσινες φωσφοριζέ και κόκκινες χαντρούλες για ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση.

  

  

Το κοκκινο καραβιδακι !!

Το υπέροχο κόκκινο καραβιδακι            Αποτελεί έναν από τους εκλεκτότερους μεζέδες, όπου κανένα ψάρι δεν μπορεί να αντισταθεί Το καραβιδάκι είναι από τα αποδοτικότερα και φθηνότερα δολώματα που μπορούμε να προμηθευτούμε από τα καταστήματα ειδών αλιείας. Διατίθενται σε δύο τύπους το κλασσικό «πράσσινο» και φυσικά το υπέροχο, μοναδικό για την απόδοσή του «κόκκινο». Αν και πωλείται περίπου στην τριπλάσια τιμή από τα συνηθισμένα καραβιδάκια, η διαφορά του στο αλιευτικό αποτέλεσμα είναι τεράστια...               

ΤΟ ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΚΑΡΑΒΙΔΑΚΙ ή (ΜΑΜΟΥΝΙ). 
 Είναι πιο μαλακό και πιο ευαίσθητο από την ολόκληρη γαρίδα ενώ δολώνεται με τον ίδιο τρόπο. Απευθύνεται συνήθως σε ψάρια του βυθού, όπως  τσιπούρα, μουρμούρα, λυθρίνι, τους σαργός σπάρος και φυσικά πετρόψαρα και το χρησιμοποιούμε σε όλους τους τρόπους ψαρέματος.

Το καραβιδάκι δολώνεται ολόκληρο και ζωντανό στο αγκίστρι μας, άρα το αγκίστρι που θα δολωθεί - ανεξαρτήτως είδους -πρέπει να έχει μέγεθος ανάλογο, αρκεί να είναι καινούργιο και όχι σκουριασμένο γιατί το δόλωμά μας θα  ψοφήσει αμέσως λόγω της σκουριάς.
 Όταν το αγκίστρι μας είναι περίπου ίδιο σε μέγεθος με το δόλωμα, παίρνουμε την ακίδα του και την περνάμε  στο κάτω μέρος της ουράς της καραβίδας από την ουρά, στη συνέχεια προχωράμε όλο το αγκίστρι ώστε να μπει στο εσωτερικό της και βγάζουμε το αρπάδι πριν από το στήθος. Έτσι το αγκίστρι  καλύπτεται ολόκληρο και το καραβιδάκι δεν καταστρέφεται, αλλά παραμένει ολοζώντανό κουνώντας πόδια και δαγκάνες.
 Τα λυθρίνια οι σαργοί, οι μουρμούρες, οι μεγάλοι σπάροι, οι κακαρέλοι, οι τσιπούρες, τρελαίνονται με αυτό το θαυμάσιο δόλωμα, ακόμα και τα λαβράκια. Ελάχιστα είναι τα ψάρια πού δε θα δελεαστούν κι αυτά επειδή δεν τρέφονται με τέτοια δολώματα  όπως ο Κέφαλος.  Το καραβιδάκι ζει τρυπωμένο μέσα σε άμμο, σε λασπώδεις και βουρκώδεις βυθούς, συνήθως αρκετά ρηχά.
Ψαρεύει ζωντανό, άρα αφού το αγοράσουμε θα πρέπει να το έχουμε μέσα στο νερό. Αν βάλουμε κάποια καραβιδάκια  σε ένα κουβά με θαλασσινό νερό θα προσέξουμε ότι θα παραμείνουν ζωντανά μόνο για λίγο και σιγά- σιγά θα αρχίσουν να πεθαίνουν.
Αυτό που τα επηρεάζει είναι η έλλειψη οξυγόνου και η διαφορά θερμοκρασίας, οπότε πρέπει να οξυγονώσουμε το νερό και να διατηρήσουμε μια σταθερή θερμοκρασία για να λύσουμε το πρόβλημα μας.  Για την ανανέωση του οξυγόνου ένας απλός τρόπος είναι ο ηλεκτρικός οξυγονωτής. Επειδή όμως στη βάρκα θα πρέπει να κάνουμε ειδική ηλεκτρική εγκατάσταση για να έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, κάνουμε το εξής:  Παίρνουμε ένα μεγάλο πλαστικό μπουκάλι με καπάκι και ένα σουβλί και δημιουργούμε διάφορες τρύπες γύρω από την περιφέρεια και στο καπάκι του .
Οι τρύπες στην περιφέρεια θα παίξουν τον ρόλο στην ανανέωση του νερού όταν θα είναι βουτηγμένο στη θάλασσα και στο καπάκι για να δημιουργήσουμε μία θηλιά ώστε να μπορέσουμε να το δέσουμε.
Όταν λοιπόν το χρειαστούμε για να δολώσουμε το βγάζουμε, ανοίγουμε το καπάκι, παίρνουμε όσα καραβιδάκια επιθυμούμε το ξανακλείνουμε και το τοποθετούμε ξανά στη θάλασσα μέχρι την επόμενη δηλωσία. 
Αν δε μπορούμε να είμαστε κοντά στη θάλασσα για να εφαρμόσουμε τον παραπάνω τρόπο και πρέπει να μεταφερθούμε αρκετά μακριά, τότε υπάρχει άλλη λύση.
Τοποθετούμε τα καραβιδάκια μας μέσα σε υγρό πλατύφυλλο φύκι, το οποίο φυτρώνει εκεί που σκάει το κύμα σε απάγκια σημεία. Άλλος τρόπος είναι η βρεγμένη εφημερίδα με θαλασσινό νερό.
Τοποθετούμε στον πάτο ενός δοχείου  τα φυκάκια ή τη βρεγμένη εφημερίδα, μετά βάζουμε τα καραβιδάκια μας αραιά. Από πάνω τους τοποθετούμε πάλι φυκάκι ή εφημερίδα, ενώ φροντίζουμε να το έχουμε σε δροσερό μέρος.                                                                                                                    

ΨΑΡΕΜΑ ΑΠΟ ΑΚΤΗ

Ο σκέτος κουβάς με νερό είναι ο πιο απλός τρόπος και  χρησιμοποιείται όταν τα δολώματα μας ψαρευτούν αμέσως. Πολλές φορές όταν ψαρεύουμε στα βραχάκια και μέχρι να νοιώσουμε το χτύπημα των ψαριών στα καλάμια μας ρίχνουμε μια ματιά στα δολώματα ώστε αν δούμε ότι κάποιο ψόφησε να το απομακρύνουμε αμέσως . Αν μας περισσέψουν δολώματα μετά το τέλος του ψαρέματος μας, θα πρέπει να ξέρουμε ότι δε μπορούμε να τα διατηρήσουμε ζωντανά για μεγάλο χρονικό διάστημα, γι΄ αυτό τα  τυλίγουμε μαλακά σε εφημερίδα και τα βάζουμε στην κατάψυξη.      

 ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Όλα σχεδόν τα καλά κι εκλεκτά ψάρια που συνήθως αναζητούμε στα ψαρέματα μας δελεάζονται στη θέα μιας κόκκινης καραβίδας. Μπορούμε να τη δολώσουμε στα αγκίστρια μας σε οποιοδήποτε τρόπο ψαρέματος κι αν χρησιμοποιούμε. Σε ψιλά μονάγκιστρα για σαργούς, μουρμούρες, τσιπούρες και λαβράκια, αποτελεί κορυφαία επιλογή, αλλά  και στα ψιλά ζοκάκια.
Στα πεταχτάρια με συρόμενη μολυβήθρα ψαρεύουμε μουρμούρες και τσιπούρες στις αμμουδιές, ενώ στα ψιλά και μεσαία πεταχτάρια ψαρεύουμε εκτός από τα πιο πάνω ψάρια, φαγγρόπουλα, συναγριδάκια, σκορπιούς, λύχνους, δράκαινες, καπόνια και σκαθάρια.
Με τις καθετές αναζητούμε λυθρίνια, μπαλάδες, μουσμουλιά, φαγκρόπουλα, με τις ψιλές συρτές λαβράκια και μαναλάκια, ενώ με το ψιλό και μέντζο παραγάδι όλα τα ψάρια.                             Κείμενο – Φωτογραφίες : Νίκος Λυμπερόπουλος

 ΛΙΝΚ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΛΕΚΤΗ ΓΙΑ ΚΑΡΑΒΙΔΑΚΙ :  https://skyaboveus.com/fishing/Making-a-Simple-Ghost-Shrimp-Bait-Pump                                                                                       

Λυθρίνια και σαργοί με καραβιδάκι

Kατά τη διάρκεια συρτής που είχαμε κάνει προ μηνών, είχαμε ανακαλύψει έναν τόπο με λασποτραγάνα, που είναι ιδεώδες μέρος για παραγάδι. O τόπος αυτός δεν θα είχε κολλήματα, ενώ θεωρητικά θα παίρναμε και ψάρια. Eτσι αποφασίσαμε να ρίξουμε 150 αγκίστρια δολωμένα με καραβιδάκι.

Ο βυθός βρισκόταν στα 60 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ το συγκεκριμένο κομμάτι υποσχόταν πολλά... Nα υπενθυμίσουμε ότι τραγάνες είναι σχετικά ομαλοί βυθοί που βρίσκονται κοντά στις αποχές, άλλοτε ανάμεσα σε αμμοσούρες άλλοτε ανάμεσα σε φυκιάδες. Eίναι αναγνωρίσιμες από τις ψαχνόπετρες που διαθέτουν και τα χαρακτηριστικά καστανο-κόκκινα χρώματα ή το μαλακό πετραδάκι που έχουν φυτρώσει επάνω του φύκια. Στους τόπους αυτούς αλλά περισσότερο στις λασποτραγάνες συνήθως υπάρχει καραβιδάκι, γι’ αυτό και χρησιμοποιήσαμε το συγκεκριμένο δόλωμα.

Tο καραβιδάκι είναι μεν μαλακό και ευαίσθητο δόλωμα, αν όμως δολωθεί σωστά και με την πρώτη, κρατάει και αποτελεί θαυμάσιο μεζέ. Δολώνεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όπως και η ολόκληρη γαρίδα. Aπευθύνεται συνήθως σε ψάρια του βυθού, όπως η τσιπούρα, ο σπάρος, η μουρμούρα, τα λυθρίνια, οι σαργοί, οι χάνοι, οι πέρκες και το χρησιμοποιούμε σε όλους τους τρόπους ψαρέματος. Tο καραβιδάκι ζει τρυπωμένο μέσα σε άμμο και σε βυθούς με λάσπη και βούρκο, συνήθως αρκετά ρηχά, αλλά και βαθύτερα. Tο καραβιδάκι ψαρεύει ζωντανό, γι΄ αυτό θα πρέπει να το έχουμε μέσα στο νερό ή θα πρέπει να το χρησιμοποιήσουμε αμέσως μετά την αγορά του, αφού το διατηρήσουμε σε δροσερό μέρος.                                                                                                                                     

Tο παραγάδι
Tο παραγάδι τέσσερις και μισή είχε πέσει στη θάλασσα και ψάρευε.
Tα αγκίστρια που χρησιμοποιήσαμε ήταν 17 νούμερο. H μάνα 60 χιλιοστά, το μήκος του παράμαλλου 1,5 μέτρο, ενώ η απόσταση του ενός παράμαλλου από το άλλο περίπου δυο οργιές.
Tο κρύο ήταν βαρύ αλλά ευτυχώς δεν φυσούσε. Eίχαμε πάρει μαζί μας ζεστό καφέ και η γοητεία -αλλά και το κρύο - απεριόριστα...
Περιμέναμε απίκο για να ξημερώσει κι όταν κρίναμε ότι έφτασε η στιγμή πήραμε το πρώτο τσαμαδούρι. Aρχίσαμε σιγά σιγά να ανεβάζουμε τη μάνα του παραγαδιού, ενώ στα πρόσωπά μας σχηματιζόταν το χαμόγελο της επιτυχίας που όσο πέρναγε η ώρα τόσο μεγάλωνε. Kαλοί σαργοί και λυθρίνια είχαν τιμήσει το δόλωμά μας, ενώ η επιλογή μας τελικά αποδείχθηκε σωστή.                         

Για να μην ξεχνιόμαστε...
πριν ξεκινήσουμε τη διαδικασία της δόλωσης, ρίχνουμε χαλικάκι θαλάσσης μέσα στο πανέρι μας πάνω στην πετονιά.
Aρχίζουμε να δολώνουμε από το τελευταίο αγκίστρι και ποτέ από το πρώτο, σε αντίθετη περίπτωση το παράμαλλο θα κρεμάσει πολύ, τόσο που θα φτάσει στον πάτο του καλαθιού ή της λεκάνης από την εξωτερική πλευρά και θ’ ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα.
Ξεκαρφώνουμε και τραβάμε λίγο το αγκίστρι, δολώνουμε και κρεμάμε ή στηρίζουμε στα χαρακωμένα λάστιχα με τη σειρά ένα ένα αγκίστρι, με προσοχή να μην τα μπερδέψουμε. Kατ’ αυτό τον τρόπο η μάνα και τα δολωμένα αγκίστρια θα φεύγουν στη θάλασσα με άνεση χωρίς μπερδέματα.
Στην αρχή και στο τέλος του παραγαδιού τοποθετούμε από μία μεγάλη σημαδούρα ώστε να ξεχωρίζει από μακριά. Xρησιμοποιούμε περισσότερες από δύο σημαδούρες (αρχής και τέλους), δηλαδή τρεις ακόμη και τέσσερις ανάμεσα, ώστε αν μας σκαλώσει το παραγάδι, αλλά και για να έχουμε και άλλα εναλλακτικά σημεία για στο μάζεμα. Aς μην ξεχνάμε ότι ο βυθός είναι γεμάτος από παρατημένα δίχτυα και παραγάδια.
Mε το βυθόμετρο εντοπίζουμε το βάθος του τόπου που επιλέξαμε να ψαρέψουμε για να είμαστε σίγουροι. Ξετυλίγουμε το σχοινί από τη σημαδούρα, την πετάμε στη θάλασσα και μόλις τεντώσει αφήνουμε το βαρίδι και την αρχή του παραγαδιού που έχουμε δέσει σ’ εκείνο το σημείο, έτσι το παραγάδι οδηγείται στον βυθό. H διαδικασία αυτή πρέπει να τηρηθεί κατά γράμμα, για να μη στρίψει η μάνα επάνω στην καλούμα της σημαδούρας. Tο σημείο στο οποίο πρέπει να είμαστε για να ρίχνουμε το παραγάδι, είναι η πρύμνη του σκάφους και προτιμούμε το ρίξιμο να γίνει σε σχήμα τεθλασμένο (ζιγκ - ζαγκ).                                                                                                                          

H συγκινητικότερη στιγμή είναι κατά τη διάρκεια του μαζέματος, τραβάμε τη μάνα και την τοποθετούμε μαζί με τα παράμαλλα στη λεκάνη. Δεν καρφώνουμε αγκίστρια στους φελλούς ούτε τα ξεδολώνουμε εάν δεν έχουν φαγωθεί, αυτό θα γίνει αργότερα κατά τη διάρκεια του νεταρίσματος. Δίπλα μας πάντα έχουμε την απόχη για να αποχιάσουμε το μεγάλο ψάρι που θα πιαστεί.
Eπίλογος
Tελειώνοντας θα θέλαμε να σας πούμε να μην αποθαρρυνθείτε αν δεν πιάσετε ψάρια με την πρώτη. Aν ασχοληθείτε εντατικά με το παραγάδι ψάρια θα πάρετε. Aυτό που χρειάζεται είναι πολλά εργαλεία έτοιμα, νεταρισμένα, ώστε να δολώνετε και να ρίχνετε. Προσοχή όμως όχι πάνω από 150 αγκίστρια όπως λέει ο νόμος. Aποδοτικά είναι και τα μεσημεριανά παραγάδια υπό προϋποθέσεις, αρκεί να πέσουν βαθύτερα από 60 μέτρα.
Eτσι είναι το ψάρεμα. Kαλές θάλασσες!!!
Kείμενο - Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος                                                                                       

Λυθρίνια στο κρύο

Είναι όμορφο, απαιτητικό, έξυπνο και πεντανόστιμο. Θα το πιάσουμε όμως με φρέσκο δόλωμα που πρέπει κάθε φορά να είναι διαφορετικό και εκλεκτό!!!            

Tα αλιευτικά εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουμε είναι διπλάρι ή και μονάγκιστρο, ενώ το κοινό και στις δύο περιπτώσεις είναι η ποιότητα των υλικών. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αγκίστρι με μέτρια κοιλιά με μεσαίο έως μακρύ στέλεχος, που όμως πρέπει να διαθέτει αρπάδι που καρφώνει με το παραμικρό.

Τα παράμαλλα για το διπλάρι θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 60 πόντοι, ενώ για το μονάγκιστρο 80 πόντοι έως 1 μέτρο.
Το λυθρίνι είναι ένα από τα ομορφότερα και νοστιμότερα ψάρια, που όμως δεν θα πιαστεί ποτέ με επιπόλαια υλικά, δολώματα και τεχνική.Είναι μίζερο όσον αφορά τη διατροφή του και πρέπει να του «σερβίρουμε» το δόλωμα όσο μπορούμε πιο φρέσκο, ζωντανό κατά προτίμηση και ποτέ κατ' επανάληψη. Αν πιάσουμε ένα λυθρίνι με δόλωμα καραβιδάκι ζωντανό ή γαρίδα, που είναι από τα αγαπημένα του, την επόμενη φορά δεν θα του το προσφέρουμε αμέσως. Το αφήνουμε να το ζητήσει κι έτσι θα το φάει πιο εύκολα. Μετά από δύο κατεβάσματα με κάτι άλλο, δολώνουμε εκ νέου με καραβιδάκι και ο λύθρινας το αρπάζει! Κάτι άλλο που χρειάζεται να προσέξουμε είναι ότι δεν θα πρέπει να πάμε για ψάρεμα με ένα είδος δολώματος, καλύτερα να έχουμε τουλάχιστον τρία διαφορετικά, όπως γαρίδα, καραβιδάκι και σκουλήκι, γιατί όπως είπαμε είναι ψάρι εκλεκτικό και οι προτιμήσεις του είναι κάπως απρόβλεπτες.                                                                                              

Το τσίμπημα
Σύμφωνα με την όρεξη του ψαριού, αν το λυθρίνι τσιμπάει με όρεξη (πράγμα πού συμβαίνει σπανιότατα), χρησιμοποιούμε κοντά παράμαλλα, όχι όμως κάτω από 40 πόντους, ενώ σε τσίμπημα χωρίς όρεξη ή μίζερο όπως συνηθίζει, χρησιμοποιούμε μακριά.
Σημαντικότατο ρόλο παίζει η αίσθηση της αφής, αυτό δηλαδή που θα νιώσουμε κατά την επαφή των δακτύλων μας με το ψάρι. Σπάνια θα αισθανθούμε δυνατό τσίμπημα, τις περισσότερες φορές ίσα - ίσα που το καταλαβαίνουμε, εκεί είναι που πρέπει να καρφώσουμε δυνατά και αποφασιστικά. Τότε θα νιώσουμε το κεφάλι που κάνει το λυθρίνι, μέχρι να το φέρουμε όμως πάνω στη βάρκα δεν είμαστε σίγουροι ότι έχει γίνει δικό μας. Το ψάρι με πονηριά κατά την άνοδο προσπαθεί να προσπεράσει την αρματωσιά γι' αυτό πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε τα κεφάλια του στο ανέβασμα, ενώ αν σταματήσουμε να τραβάμε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα το χάσουμε, γι' αυτό μαζεύουμε πάντα σταθερά, αργά ή γρήγορα, διατηρώντας όμως επαφή με το ψάρι. Βαρίδι χρησιμοποιούμε πάντα ανάλογα με το βάθος που ψαρεύουμε. Μικρό βάθος μικρό βαρίδι, μεγάλο βάθος μεγάλο βαρίδι.         

Το ψάρεμα
Απαραίτητο όργανο στο ψάρεμά μας είναι το βυθόμετρο. Με το όργανο αυτό επιλέγουμε τον τόπο ψαρέματος, αναζητώντας την τραγάνα όπου ζουν τα λυθρίνια και τα «ξαδέρφια» του τα φαγκρόπουλα ή τα τσαούσια. Το ψάρεμα του λυθρινιού γίνεται με το γνωστό τρόπο της καθετής και φυσικά οι καλύτερες εποχές είναι μέχρι την άνοιξη, όπου τα βράχια και γενικότερα οι τραγάνες του βυθού συνήθως δε έχουν φύκια, γεγονός που διευκολύνει το ψάρεμα.
Το βυθόμετρο
Οταν ψαρεύουμε μεσοπέλαγα, χάνουμε την επαφή μας με την πετονιά, γιατί το βάθος «σβήνει» τα τσιμπήματα των ψαριών. Οπως προαναφέραμε εκτός από λυθρίνια στους ίδιους τόπους βόσκουν φαγκρόπουλα, μπαλάδες και τσαούσια. Με οδηγό το βυθόμετρο, αρματώνουμε κατάλληλα την πετονιά, αρχίζοντας με 60άρα  στην κεντρική μάνα, συνεχίζοντας με 40άρα  μετά το στριφτάρι. Θυμίζουμε ότι το παράμαλλο που βρίσκεται στο βαρίδι, είναι το πιο μακρύ και είναι δολωμένο με ζωντανό σκουλήκι ή καραβιδάκι, ενώ στα υπόλοιπα αγκίστρια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και γαρίδα.                                                                                                                                                        

Κατά το ανέβασμα έχουμε δύο επιλογές: Η μία είναι με τα χέρια και η άλλη με ηλεκτρικό μηχανάκι για να μην κουραζόμαστε και κυρίως για να μην υποφέρουν τα δάχτυλα των χεριών μας. Ολα αυτά μέχρι τα 30 περίπου μέτρα, μετά αναλαμβάνουμε εμείς, αφού θα έχουμε και την αίσθηση των «χτυπημάτων» των ψαριών. Αυτή άλλωστε είναι η συγκίνηση και ο ενθουσιασμός όταν τα αγκίστριά μας έχουν ψάρια. Ακριβώς όμως λόγω ενθουσιασμού και κούρασης, υπάρχει το ενδεχόμενο η πετονιά να πέφτει ακανόνιστα στο σκάφος και κατά συνέπεια να μπερδευτεί (αν δεν χρησιμοποιούμε καλάμι με μηχανάκι).
Βεβαίως, όσο πιο χοντρή είναι η πετονιά τόσο περισσότερο λιγοστεύει ο κίνδυνος για κάτι τέτοιο στην περίπτωση που ψαρεύουμε με το χέρι. Καλό είναι να προσέχουμε πάνω στον ενθουσιασμό μας, είναι προτιμότερο να χαθεί ένα ψάρι, παρά να μπερδευτεί το αλιευτικό υλικό. Η πρότασή μας πάντως για αποφυγή των ανωτέρω προβλημάτων είναι η χρήση καλαμιού με μηχανισμό ?ηλεκτρικό ή χειροκίνητο- και στο τύμπανο τυλιγμένο νήμα για καλύτερη αίσθηση των τσιμπημάτων.
Kείμενο - Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος

Συρτή με μπακακάκι

Συρτή με μπακακάκι για καλά ψάρια

Ενας από τους πιο αξιόπιστους τρόπους συρτής για σφυρίδες, στείρες, μαγιάτικα, φαγκριά ή όποιο άλλο καλό ψάρι βρίσκεται εκεί είναι η συρτή βυθού με ζωντανό ή φρέσκο δόλωμα. Από τους ευκολότερους τρόπους - όσον αφορά την ανεύρεση δολώματος - είναι η χρήση του αλιευτικού εργαλείου που αποκαλείται «μπακακάκι»                                                                                                                      

Το εργαλείο της φωτογραφίας, το επονομαζόμενο «μπακακάκι», αποτελεί σίγουρη λύση όσον αφορά το κάρφωμα του ψαριού. Στις σαλαγκιές του καρφώνουμε ψάρια ή τα καλαμαράκια ώστε να μοιάζουν με κοπαδάκι. Μόλις το ψάρι τα αντιληφθεί, ανοίγει το στόμα του για να καταπιεί όσο το δυνατόν περισσότερα. Σε περίπτωση που βουτήξει τις δύο πίσω σαλαγκιές, πιάνεται και από τις δύο. Αν βουτήξει την πρώτη που είναι κολλημένη με σύρμα στο βαρίδι, οι δυο δεμένες πίσω με νήμα στριφογυρίζουν κι έρχονται και το καρφώνουν όπου το βρουν.

Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση, έχουμε ένα ασφαλέστατο κάρφωμα ώστε να οδηγήσουμε το ψάρι στο σκάφος χωρίς κίνδυνο απαγκίστρωσης.
Για την πατωτή συρτή με μπακακάκι, χρειαζόμαστε κατ’ αρχάς έναν ηλεκτρικό μηχανισμό στον οποίο θα προσαρμόσουμε τη μάνα και τα βαρίδια που θα κατεβάσουν το δόλωμα στο επιθυμητό βάθος.
Ετσι τυλίξαμε τα βαρίδια και τη μάνα σε καρούλι που προσαρμόσαμε σε ηλεκτρικό μηχανισμό ο οποίος διαθέτει φρένα για τις κόντρες των ψαριών, βολτόμετρο και αμπερόμετρο για την ένδειξη τάσης και έντασης του ρεύματος που καταναλώνει ανά πάσα στιγμή το μοτέρ της συσκευής, βάση στήριξης κ.λπ.
Στη μορφή αυτή μπορούμε να προμηθευτούμε από την αγορά διάφορους τύπους πατωτής συρτής, εστιάζοντας σε κάποιους που διαθέτουν βαρίδια τα οποία μπορούμε να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε χωρίς να χρειάζεται να κόψουμε τη μάνα ή να κάνουμε κόμπους.
Μπορούμε ακόμη να αγοράσουμε μόνο τον ηλεκτρικό μηχανισμό με την καρούλα και να προσαρμόσουμε τη δική μας μάνα και βαρίδια ή, σε άλλη περίπτωση, να ρίξουμε απλώς τη μάνα με τα βαρίδια σε πανέρι.Αν όμως πιαστεί το μεγάλο ψάρι και μας κάνει κεφάλια, είναι αμφίβολο αν θα το κρατήσουμε λόγω έλλειψης φρένων, αφενός, και, αφετέρου, δεν νομίζω ότι υπάρχει χέρι που θα αντέξει για ώρες να κρατάει το βάρος που θα ασκείται από τόσο πολλά μολύβια κατά τη διάρκεια της συρτής, χωρίς να λάβουμε υπόψη μας τα μπερδέματα...                                                                        

     
Πώς δολώνουμε
Στο μπακακάκι συνήθως δολώνουμε μπαλαδάκια ή καλαμάρια. Τα μπαλαδάκια τα ψαρεύουμε πολύ εύκολα με καθετή, αλλά μπορούμε να αγοράσουμε από το ιχθυοπωλείο φρέσκα καλαμαράκια ή σαρδέλες ή κολιαδούρια για δόλωμα. Μόλις το ψάρι τσιμπήσει, δεν κόβουμε την ταχύτητα της βάρκας. Εάν προβούμε σε μια τέτοια ενέργεια, θα του δώσουμε την ευκαιρία να πάρει τα μπόσικα της πετονιάς και να τρέξει να βραχώσει ή να μπερδέψει την πετονιά στα βράχια, ειδικά αν πρόκειται για μαγιάτικο φαγκρί κ.λπ. Συνεχίζοντας την πλεύση πατάμε τον διακόπτη και ο μηχανισμός αρχίζει το μάζεμα της πετονιάς εξασκώντας συνέχεια πίεση στο ψάρι, ενώ στις κόντρες του λειτουργούν τα φρένα που ρυθμίζουμε ανάλογα.
Οταν βεβαιωθούμε ότι έχουμε πάρει αρκετά μέτρα πετονιάς έτσι ώστε να μην μπορεί το ψάρι να κατέβει στον βυθό, τότε κάνουμε κράτει, μαζεύουμε την υπόλοιπη πετονιά, αποχιάζουμε ή κοτσάρουμε με τον γάντζο το ψάρι και το φέρνουμε στο σκάφος με ασφάλεια, εφόσον οι σαλαγκιές από το μπακακάκι το έχουν αρπάξει γερά.                                                                                                

Τεχνικές πληροφορίες
Με ταχύτητα 3-3,5 μιλίων κάθε βαρίδι 150 γραμμαρίων κατεβάζει τη συρτή μας περίπου δύο μέτρα, αυτό σημαίνει ότι στο νήμα ή στη μάνα που θα χρησιμοποιήσουμε, κάθε 5 οργιές θα πρέπει να προσαρμόζουμε ένα βαρίδι 150 γραμμαρίων.
Ανάλογα σε τι βάθος θέλουμε να κατεβάσουμε τη συρτή μας, υπολογίζουμε το πόσα βαρίδια χρειάζεται να προσαρμόσουμε στη μάνα. Αν για παράδειγμα το βάθος που ψαρεύουμε είναι 30 μέτρα, όπου το μπακακάκι πρέπει να κινείται 2 έως 4 μέτρα από τον βυθό, υπολογίζουμε 30 μέτρα, μείον το βάρος από το μπακακάκι που έστω είναι 1,5 κιλό = 28,5. Αρα, χρειαζόμαστε 13-14 βαρίδια των 150 γραμμαρίων για να κατεβάσουμε το δόλωμα στο επιθυμητό βάθος.                                         

       
Πώς μπορούμε να ψαρέψουμε
Η πατωτή συρτή εκτός των άλλων χρειάζεται πολλή υπομονή. Μπορεί το ψάρι να το πάρουμε αμέσως, μπορεί και μετά από 5 ή 6 ώρες. Εχει τύχει από το πρωί, το ψάρι να τσιμπήσει απόγευμα, ενώ δεν πρέπει να κρύψουμε το ότι πολλές φορές γυρίζουμε άπρακτοι ψαρεύοντας στους ίδιους τόπους με τον ίδιο τρόπο και με τα ίδια δολώματα. Γι’ αυτό μην απελπιστείτε. Ακόμη και όταν «δούμε» τα ψάρια στην οθόνη του fish finder, μπορεί τη συγκεκριμένη ημέρα να μην τρώνε.
Με όλα τα σκάφη σχεδόν μπορεί κανείς να κάνει συρτή βυθού εκτός από αυτά των 10 μέτρων και άνω, γιατί είναι δύσχρηστα όσον αφορά την ταχύτητα και τους ελιγμούς. Για όλα τα είδη πατωτής συρτής χρειαζόμαστε κατάλληλο κινητήρα. Εάν το σκάφος μας διαθέτει εσωλέμβιο πετρελαιοκίνητο κινητήρα, έχει καλώς. Οι μηχανές αυτές έχουν τη δυνατότητα να κινηθούν με μικρές ταχύτητες, πράγμα απαραίτητο για τη συρτή. Βασική όμως προϋπόθεση είναι να έχουν κράτει, πρόσω και ανάποδα.                                                                                                                                                    
Στην περίπτωση που διαθέτουμε ταχύπλοο σκάφος, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον βοηθητικό κινητήρα ώστε το σκάφος μας να κινείται σε χαμηλή ταχύτητα της τάξεως των 2-2,5 μιλίων, με προτίμηση τον τετράχρονο. Πρέπει να διαθέτουμε ακόμη τον κατάλληλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό με ένα καλό βυθόμετρο-fishfinder να είναι η πρώτη μας επιλογή. Χωρίς αυτό είναι αδύνατο να ξέρουμε το βάθος, τις ξέρες, τα μονόπετρα και γενικά το βάθος και τη μορφολογία του βυθού.
Στην αγορά υπάρχουν δεκάδες τύποι βυθόμετρων που ικανοποιούν τις ανάγκες μας.
Βυθόμετρα με ασπρόμαυρη ή με έγχρωμη απεικόνιση, μονής ή διπλής δέσμης, φθηνότερα και ακριβότερα. Ο καλός ψαράς χρειάζεται οπωσδήποτε ένα ψυγείο πάγου μεγάλου μεγέθους για τη διατήρηση των ψαριών.
Εκεί θα παγώνουν ακόμη οι μπίρες και τα αναψυκτικά που θα καταναλώσουμε κατά τη διάρκεια της συρτής, η οποία συνήθως ξεκινά το πρωί και ολοκληρώνεται αργά το ηλιοβασίλεμα.
Απαραίτητο αξεσουάρ είναι και η τέντα του σκάφους. Θα μας προστατεύσει από τον ήλιο και πρέπει να είναι προσαρμοσμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να αφήνει την πρύμνη του ελεύθερη. Η απόχη που πρέπει να διαθέτουμε μας επιβάλλεται να είναι πολύ μεγάλη με χοντρά μάτια για ευνόητους λόγους, ενώ ο γάντζος είναι το πιο απαραίτητο εργαλείο που πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκεται κοντά μας ώστε να φέρουμε το ψάρι από τη θάλασσα μέσα στο σκάφος. Κι αν διαθέτετε φουσκωτό, προσοχή στα μπαλόνια...
Kείμενο - Φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος                                                                                      

                                                                                                                 

TIPS ΣΩΣΤΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΣΑΡΔΕΛΑΣ

Αυτή η καταχώρηση δημιουργήθηκε για να αποφύγουμε κάποια μικρά λάθη που γίνονται φτιάχνοντας μαλάγρα τόσο για δολωσια σε αγκίστρι άλλα και για να μαλαγρωσουμε τυχών σημείο που Θέλουμε να προσελκύσουμε τα ψάρια της περιοχής.Το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να πάμε στο τοπικό ψαράδικο μας η στην λαικη να αγοράσουμε φρέσκια σαρδέλα η προτίμηση μας θα είναι μεγάλη σε μέγεθος ο λόγος ότι έχει περισσότερο ψίχα και αίμα για να μας δώσει κατά την διαδικασία ζύμωσης της το επόμενο στάδιο είναι να γεμίσουμε μια κατσαρόλα με θαλασσινό νερό η εμφιαλωμένο ποτέ νερό από την βρύση οι λόγοι είναι έξεις και εδώ δώστε την προσοχή σας το νερό βρύσης όπως ξέρουμε όλοι μας περιέχει χημικά στοιχεία για να δώσει η εταιρία το ελάχιστο βλαβερές περιεχόμενο στον ανθρωπινό οργανισμό τα χημικά στοιχειά αυτά είναι το φθόριο και το χλώριο κάτι που στα ψάρια δεν αρέσει καθόλου και το αντιλαμβάνονται και μέσο των δολωμάτων η της μαλάγρα μας συνεπώς το γλυκό νερό απαγορευται στο παρασκεύασμα μας.Επανέρχομαι στην δημιουργία αφού γεμίσαμε την κατσαρόλα θα τοποθετήσουμε μέσα μια μέτρια ξεφλουδισμένη πατάτα όπως βλέπεται στην ( εικόνα 1 ) Αυτό που Θέλουμε να πετύχουμε όσο άφορά την πατάτα να βυθιστεί τελείως στην κατσαρόλα και να ακουμπήσει στον πάτο αυτής .

  Εν συνέχεια αρχίζουμε να προσθέτουμε αλάτι με σκοπό να αλλάξουμε το ph (πεχα) του νερού και να δώσουμε άνωση στην πατάτα μας βλέπεται (σχέδιο 3 )                                                     

   Αφού ανυψωθεί η πατάτα μας το πρώτο μέρος της αλμύρας μας είναι έτοιμο εδώ να σας πω ότι το αλάτι θα πέφτει σταδιακά μέχρι να δώσουμε άνωση στην πατάτα ελέγχουμε δηλαδή την ποσότητα αλατιού σταδιακά κατά το ρίξιμο μέσα στην κατσαρόλα και δεν το αδειάζουμε όλο εξ αρχής .      

 Το επόμενο βήμα μας είναι η προσθήκη Ζάχαρης η ποσότητά που θα ρίξουμε είναι μάξιμουμ δυο με τρεις κουταλιές της σούπας και είμαστε έτοιμη και στο δεύτερο στάδιο προετοιμασίας της σαρδέλας μας .                                                  

Τέλος θα ρίξουμε μέσα στην αλμυρά μας τις σαρδέλες και θα τις αφήσουμε για 1.30 ώρα περίπου μέσα στο νερό εν συνέχεια θα τις βγάλουμε και θα τις αφήσουμε πάνω σε απορροφητικό χαρτί να τραβήξει τα υγρά .Το επόμενο βήμα είναι η να πάμε να την ψαρέψουμε έτσι όπως έχει ολόκληρη η να συνεχίζουμε πολτοποιώντας την και εν συνέχεια την κάνουμε ζύμη συναταγες για ζύμες υπάρχουνε πάρα πολλές από εκεί και πέρα είναι στις προτιμήσεις τις δίκες σας το τι υλικά θα προσθέσετε στο ζυμαράκι σας καλή επιτυχία να έχετε και καλά αποτελέσματα Κείμενα Γιώργος Μπεσκινης από την διαχειριστική ομάδα της κοινότητας στο facebook :Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΟΥ ΨΑΡΑ !!!!!!https://www.facebook.com/groups/gigin1975/

Της ζόγκας τα καμώματα

Οι νέες τεχνικές ψαρέματος πραγματικά είναι αποδοτικές αλλά παράλληλα και πολυέξοδες. Χρειάζεται να έχει κανείς ακριβό εξοπλισμό για να είναι σε θέση να ψαρεύει με απαιτήσεις.                                                                                                    Παράλληλα πρέπει να εξοικειωθεί και με την τεχνική. Δεν αρκεί ο εξοπλισμός για να ανέβουν στη βάρκα τα ψάρια. Είναι και ορισμένες τεχνικές ψαρέματος που παρά το ότι δοκιμάστηκαν τελικά δεν ευδοκίμησαν.                                                    Ισως δεν ταίριαζαν στην περιοχή μας ή δεν κατάφεραν οι ψαράδες να τις προσαρμόσουν στα δικά μας δεδομένα.                                                                         

Οι παλαιότεροι ψαράδες δεν διέθεταν εξελιγμένα εργαλεία ούτε είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν ακριβώς πάνω από τα ψάρια ή να τα εντοπίσουν με τη βοήθεια του βυθόμετρου-ανιχνευτή ψαριών.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν για να ψαρέψουν ήταν απλά αλλά εξίσου αποδοτικά με τα σημερινά. Αλλες εποχές με πολύ περισσότερα ψάρια και όχι τόσο μεγάλη αλιευτική πίεση. Υπάρχουν όμως ακόμη κάποιες τεχνικές ψαρέματος που έρχονται από το παρελθόν και εξακολουθούν να είναι αποδοτικές.
Ισως πολλές από τις σύγχρονες να βασίζονται σε αυτές και να παρουσιάζονται σε πιο μοντέρνα μορφή.
Μια από αυτές είναι η ζόγκα. Ενα κομμάτι μολύβι με ένα αγκίστρι. Αυτή είναι η ζόγκα, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Στα χέρια όμως του έμπειρου ψαρά αυτό το κομμάτι μολύβι με το αγκίστρι μεταμορφώνεται σε ένα αποτελεσματικό εργαλείο ψαρέματος. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ζόγκα οι περισσότεροι θα έχετε δει, για όσους δεν έχουν ξαναδεί οι φωτογραφίες θα βοηθήσουν για να καταλάβουν τι είναι. Το σχήμα του μολυβιού είναι συγκεκριμένο ανεξάρτητα το μέγεθος της ζογκας.                                                                                                                                                      

Για το αγκίστρι το μέγεθος εξαρτάται από το βάρος της ζογκας και το μήκος του κορμού από το τι θα δολώσουμε.
Ζόγκες υπάρχουν στην αγορά από 2 έως 300 γραμμάρια. Το βάρος της ζόγκας το επιλέγουμε ανάλογα το βάθος που θα ψαρέψουμε, το μέγεθος του δολώματος, αλλά και το μέγεθος των ψαριών που ζητάμε.
Για να είναι ο ψαράς σε θέση να μπορεί να χρησιμοποιήσει ζόγκα για όλα τα ψάρια θα πρέπει να έχει συλλογή από ζόγκες που το βάρος τους θα είναι από 2 έως 250-300 γραμμάρια. Τα ψάρια που μπορούμε να πιάσουμε με την τεχνική αυτή είναι από μικρά μελανούρια και γόπες έως ροφούς, συναγρίδες, μαγιάτικα κτλ. Για δόλωμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σκουληκάκι ζωντανό (Φαραώ, ακροβάτη, Αμερικανό κτλ.) διάφορα ζωντανά ψάρια όπως γόπες, μελανούρια, σαυρίδια, κολιούς κ.ά.
Γαρίδες και μαλάκια όπως σουπιά καλαμάρι, χταπόδι.
Για το ψάρεμα αυτό προηγούνται και προτιμούνται τα ζωντανά δολώματα. Τα νωπά όπως καλαμάρι, σουπιά, χταπόδι είναι αποδοτικά αλλά σε καμία περίπτωση όπως τα ζωντανά.
Ζόγκες υπάρχουν στην αγορά και μπορείτε να προμηθευτείτε. Πιστεύω ότι σε κάθε βάρκα θα πρέπει να υπάρχουν.
Για να αποδώσει η ζόγκα σε συνδυασμό με το δόλωμα θα πρέπει να γυαλίζει. Ετσι γίνεται ευκολότερα αντιληπτή από τα ψάρια και πιο αποδοτική. Παλαιότερα για το γυάλισμα της ζόγκας χρησιμοποιούσαν υδράργυρο. Αυτό είναι εγκληματικό για το περιβάλλον και επικίνδυνο για την υγεία μας.                                                                                                                                                  

Για το γυάλισμα της ζόγκας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε διάφορες αλοιφές που είναι κατάλληλες για να γυαλίσουν το μολύβι και δεν είναι τοξικές. Βούρτσα με κετσέ σε συνδυασμό με το ειδικό σαπούνι που υπάρχει για το γυάλισμα μεταλλικών εξαρτημάτων και διάφορα χρώματα όπως νίκελ κτλ
Υπάρχουν και χρωμιωμένες έτοιμες ζόγκες στην αγορά που δεν χρειάζεται να τις γυαλίζουμε. Ενα καλό σκούπισμα μετά το ψάρεμα και είναι έτοιμες για την επόμενη χρήση. Επίσης υπάρχουν και ανοξείδωτες.
Κατασκευάζονται από ανοξείδωτο γυαλισμένο μέταλλο.
Θα μπορούσαμε να αγοράσουμε ζόγκες και να τις περάσουμε με χρώμιο σε κάποιο εξειδικευμένο μάστορα. Το πρόβλημα είναι ότι στον μόλυβδο δεν πιάνει απευθείας το χρώμιο.
Πρέπει πρώτα να περαστούν με χαλκό (επιχάλκωση) και μετά με χρώμιο.
Για να αρματώσουμε τη ζόγκα πρέπει να έχουμε ένα κομμάτι αόρατη πετονιά 5 μέτρα που θα το βάλουμε στην άκρη στο σημείο που δένουμε τη ζόγκα ως παράμαλλο. Η ζόγκα έχει σημείο δεσίματος, εκεί δένουμε τη μια άκρια από την αόρατη πετονιά.                                                             
Στην άλλη άκρη τις αόρατης πετονιάς δένουμε ένα στριφτάρι. Η διάμετρος της αόρατης πετονιάς που θα χρησιμοποιήσουμε εξαρτάται από το βάρος και το μέγεθος τις ζόγκας.
Στην άλλη άκρη από το στριφτάρι δένουμε τη μάνα. Αν χρησιμοποιήσουμε καλάμι η μάνα μπορεί να είναι νήμα, αν όχι και θέλουμε να δουλέψουμε τη ζόγκα με το χέρι μια καλής ποιότητας πετονιά σε διάμετρο 0.80- 1 mm είναι αρκετή.
Βάζουμε χοντρή πετονιά για να μην κόβονται τα χέρια και πάντα όταν δουλεύουμε τη ζόγκα με τα χέρια φοράμε γάντια.
Η αρματωσιά μας είναι έτοιμη. Το μόνο που μένει είναι να τη δολώσουμε και να ψαρέψουμε. Τα ζωντανά δολώματα αγκιστρώνονται ανάλογα και χρειάζεται σε κάποια από αυτά να χρησιμοποιήσουμε και αγκίστρια κλέφτες.
Καλαμάρι και σουπιά δολώνονται καρφώνοντας την ουρά τους στο αγκίστρι της ζόγκας και με δυο κοντά παράμαλλα που είναι δεμένα στον κορμό του αγκιστριού της ζόγκας καρφώνουμε δυο αγκίστρια κλέφτες δεξιά και αριστερά στα πλοκάμια τους.
Για τα μικρά ψάρια που βάζουμε για δόλωμα δεν χρειάζονται κλέφτες.
Αρκεί να περάσουμε τα χείλια του ψαριού από κάτω προς τα πάνω και τα δυο στο αγκίστρι της ζόγκας.
Για τα σκουλήκια που βάζουμε για δόλωμα στις μικρές σε μέγεθος και βάρος ζόγκες το μόνο που κάνουμε είναι να τα περνάμε στο αγκίστρι της ζόγκας.
Μπορούμε να δολώσουμε και καλαμαράκια ή θραψαλάκια από αυτά που πουλάνε κατεψυγμένα στα super market. Μπορείτε να περάσετε 2-3 τέτοια στο αγκίστρι της ζόγκας και να ψαρέψετε.
Τα μικρά χταπόδια δολώνονται περνώντας το αγκίστρι της ζόγκας στην κουκούλα και δυο κλέφτες που θα πάνε στα πλοκάμια.                                                                                                                       

Τέλος, για τις νωπές ή κατεψυγμένες γαρίδες το μόνο που κάνουμε είναι να τις κρεμάμε από τη μέση περίπου στο αγκίστρι της ζόγκας με το κεφάλι τους να κοιτάει στην αντίθετη φορά από το μολύβι της ζόγκας.
Ελπίζω οι φωτογραφίες να βοηθήσουν για να γίνει κατανοητό το πώς αγκιστρώνονται κάποια από τα δολώματα στη ζόγκα.
Για να μπορέσετε να ψαρέψετε με αξιώσεις με την τεχνική της ζόγκας χρειάζονται δύο βασικές προϋποθέσεις.
Η να γνωρίζεται πολύ καλά τον τόπο ή να έχετε βυθόμετρο-ανιχνευτή ψαριών.
Με καλάμι ή με τα χέρια δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία γιατί δεν χρειάζεται ιδιαίτερη τεχνική.
Ολο το μυστικό κρύβεται στο να γίνει σωστά το αγκίστρωμα του δολώματος και αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσετε ζωντανά δολώματα.
Το καλό της τεχνικής αυτής είναι ότι δεν χρειάζεται ακριβό εξοπλισμό και όταν ψαρεύουμε δεν είναι απαραίτητο να έχουμε σε λειτουργία τον κινητήρα του σκάφους (οικονομία στα καύσιμα).
Ισως κάποιες φορές, ιδίως όταν ψαρεύουμε σε ρηχά νερά, το σβήσιμο του κινητήρα να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μην τρομάζουν τα ψάρια.
Ξεκινάμε με προορισμό τον τόπο που θα ψαρέψουμε. Λίγο πριν φτάσουμε εξετάζουμε το από πού φυσάει ο άνεμος.
Επιλέγουμε ένα σημείο που θα μας μεταφέρει αρόδο ο άνεμος πάνω από τα σημεία που μας ενδιαφέρει να περάσουμε ψαρεύοντας. Κατεβάζουμε τη ζόγκα μας δολωμένη και κάνουμε μικρές κινήσεις πάνω-κάτω.
Αν υπάρχουν στην περιοχή ψάρια στη θέα του ζωντανού ή νωπού δολώματος που ταξιδεύει και παράλληλα κάτι τρώει ή κάτι το τρώει (αυτός είναι ο ρόλος της ζόγκας) θα επιτεθούν.
Αν είστε σίγουροι ότι στον τόπο αυτό υπάρχουν ψάρια αλλά δεν σας χτύπησαν ενώ εσείς περάσατε πάνω από τα καλά σημεία τότε έχετε διαλέξει λάθος ώρα.
Τα ψάρια δεν τρώνε όλες τις ώρες. Μπορεί να είναι εκεί αλλά να μην τρώνε.
Στην περίπτωση αυτή θα ανεβάσετε το δόλωμα στη βάρκα αν είναι ζωντανό, θα το βάλετε μέσα σε έναν κουβά με θαλασσινό νερό που θα το αλλάζετε σε τακτά χρονικά διαστήματα για να παραμείνει ζωντανό.
Θα πάτε σε άλλο σημείο για να ψάξετε. Θα επιστρέψετε εκεί κάποια άλλη στιγμή για να ξαναδοκιμάσετε.
Ο άλλος τρόπος ψαρέματος με ζόγκα είναι να έχετε βυθόμετρο-ανιχνευτή ψαριών και να ψάχνετε για να βρείτε πού είναι τα ψάρια. Στην περίπτωση αυτή, είστε έτοιμος με δολωμένη τη ζόγκα και κινήστε με μικρή ταχύτητα ψάχνοντας τα ψάρια.
Μόλις τα εντοπίσετε κατεβάζετε άμεσα τη ζόγκα δολωμένη και περιμένετε.
Το χτύπημα από το ψάρι δεν θα αργήσει να έρθει.
Με την κατάλληλη ζόγκα μπορείτε να ψαρέψετε από τα 2 μέχρι τα 150 μέτρα βάθος. Δεν υπάρχει περιορισμός.
Με τις ελαφριές σε βάρος ζόγκες μπορείτε να ψαρέψετε στα ρηχά ή στα μεσόνερα για μελανούρια, γόπες, κυνηγούς, κοκάλια, κολιούς κτλ. Με τις πιο βαριές ζόγκες μπορείτε να ψαρέψετε με μεγάλα δολώματα στα βαθιά αλλά και στα ρηχά νερά για μεγάλα ψάρια.
Στείρες, ροφούς, συναγρίδες, μαγιάτικα κ.ά.
Δεν είναι δύσκολο ψάρεμα και δεν χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις για να ψαρέψετε με ζόγκα.
Αν έχετε τη δυνατότητα να πιάσετε μικρά ψάρια στην καθετή ή με άλλες τεχνικές δεν χάνετε τίποτα να δοκιμάσετε την τύχη σας και με τη ζόγκα. Μπορείτε να παίρνετε μαζί σας στο ψυγείο του σκάφους μερικά καλαμαράκια ή θραψαλάκια από αυτά που πουλάνε κατεψυγμένα και να δοκιμάζετε σε κάποια σημεία με τη ζόγκα.
Αν θέλετε να δουλέψετε τη ζόγκα στο καλάμι τότε θα εξετάσετε - προσέξετε το ποιο καλάμι με ποιο βάρος ζόγκας.
Η ζόγκα είναι αποδοτικό ψάρεμα και παρέχει όπως και το jigging και άλλα παρόμοιες τεχνικές το πλεονέκτημα ότι μπορεί ο ψαράς να τη χρησιμοποιήσει σε δύσκολους βυθούς με πολλά πλεξίματα (ντεματα) που άλλες τεχνικές δεν προσφέρονται.
Είναι τεχνική παραδοσιακή που αποδεδειγμένα αποδίδει.
Τη χρησιμοποιούν σε όλη τη Μεσόγειο με πολλές παραλλαγές.
Υπάρχουν τόσο πολλές παραλλαγές της τεχνικής που δύσκολα θα φτάσει κάποιος σε θέση να πει ότι τις γνωρίζει όλες.
Ολες οι σύγχρονες τεχνικές με τεχνητά δολώματα που ψαρεύουν απίκο έχουν βάση αυτήν την τεχνική.
Μπορεί οι πλάνοι να διαφέρουν σε σχήματα και χρώματα αλλά σαν τεχνική κινούνται στην ίδια φιλοσοφία.
Το θετικό στη ζόγκα είναι ότι μπορεί να ψαρευτεί με ζωντανά ή νωπά δολώματα.
Αν σκέπτεστε να ξεκινήσετε να ασχολείσθε με την τεχνική της ζόγκας αγοράστε πρώτα μικρές ζόγκες για να ψαρεύετε στα ρηχά και στα μεσόνερα.
Σιγά σιγά το ψάρεμα αυτό θα σας κερδίσει και παράλληλα θα έχετε εξοικειωθεί με την τεχνική. Τότε θα είστε έτοιμος να περάσετε στο επόμενο στάδιο, που είναι το ψάρεμα με μεγάλες σε βάρος ζοόκες και ζωντανά δολώματα για να αναζητήσετε τους μεγάλους κατοίκους του βυθού.
Για να αρματώσουμε τη ζόγκα πρέπει να έχουμε ένα κομμάτι αόρατη πετονιά 5 μέτρα που θα το βάλουμε στην άκρη στο σημείο που δένουμε τη ζόγκα ως παράμαλλο.
Kείμενο - Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος

Με συμμαχο τον ανεμο ψαρευοντας με χρηση μπαλονιου