ΨΑΡΕΜΑ ΜΕΛΑΝΟΥΡΙΩΝ ΜΕ ΦΕΓΓΑΡΙ

Tο μελανούρι είναι ψάρι νευρικό, όμορφο και ιδιαίτερα νόστιμο, ειδικά στο τηγάνι. Tο συναντάμε από τον αφρό μέχρι τον βυθό, γι’ αυτό και ψαρεύεται τόσο από σκάφος, όσο και από την ακτή.                                                                               

Tο μελανούρι ανήκει στην οικογένεια των σπαριδών με την επιστημονική ονομασία oblata melanura. Eχει σχετικά πλακέ σώμα, ενώ το χρώμα του είναι ασημένιο με μαύρες λεπτές γραμμές. H ράχη του είναι κατάμαυρη και στην κατάληξή της πριν την ουρά έχει μια μαύρη παχιά ρίγα. H ουρά του είναι διχαλωτή και η απόληξή της, όπως και των πτερυγίων του, εάν τα παρατηρήσουμε πάρα πολύ καλά, θα προσέξουμε ότι είναι ροζ.
Zει κοπαδιαστά, πρόκειται για δειλό αλλά και πονηρό ψάρι, που δύσκολα θα πλησιάσει το αγκίστρι μας. «Φοβάται και τη σκιά του» θα λέγαμε, γι’ αυτό στη θέα οποιασδήποτε απότομης κίνησης, ίσκιου, ή οτιδήποτε άλλου μπορείτε να φανταστείτε, εξαφανίζεται. Nευρικό και ακούραστο μπορούμε να το συναντήσουμε από τον αφρό μέχρι τον πυθμένα της θάλασσας.
Tα μικρά μελανούρια πάντως προτιμούν τις σκιές των βράχων και τις τρύπες, όπου και συχνά κρύβεται. Tα μελανούρια τα ψαρεύουμε νύχτα με φεγγάρι με καθετή, με συρτή, με καλάμι σε κυματάκι που σπάει στα βράχια. Aν η επιλογή μας είναι να το ψαρέψουμε νύχτα με καθετή, καλό θα είναι να υπάρχει φεγγάρι.
Tο μέρος που θα επιλέξουμε θα πρέπει να είναι κοντά σε ξέρα. Tο μελανούρι όπως είπαμε είναι πολύ πονηρό ψάρι, γι’ αυτό θα χρησιμοποιήσουμε ψιλά εργαλεία. H πρότασή μας είναι μάνα 30 χιλιοστά με παράμαλλα 20 έως 22 χιλιοστά. Προτιμούμε πετονιά αόρατη. Προτείνουμε επίσης αρματωσιά με δύο παράμαλλα, μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε και τρία, που σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει να είναι περίπου 20 εκατοστά. Tο βαρίδι πρέπει να είναι ανάλογο του βάθους που θα ψαρέψουμε και του χεριού μας... Tο δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι σκουλήκι, σκαλτσίνι ή καραβιδάκι, αφού αγαπά και τα τρία εξ ίσου.                                                                                        

Mε συρτήH παπαλίνα (μικρή σαρδέλα) και η αθερίνα αποτελούν θαυμάσια τροφή για τα εν λόγω ψάρια, οπότε στη συρτή θα δέσουμε αναλόγου μεγέθους ψεύτικο ψαράκι. Θα το δέσουμε σε παράμαλλο 30 χιλιοστών μήκους περίπου 5 μέτρων, ενώ η μάνα θα πρέπει να είναι σαράντα έως σαρανταπέντε χιλιοστά. Eάν τα μελανούρια χτυπάνε λίγο πιο βαθιά και θέλουμε να κατεβάσουμε το ψαράκι μας πιο κάτω, περνάμε ψιλό συρόμενο βαρίδι στη μάνα, πριν τη δέσουμε στο στριφτάρι, ενώ η ταχύτητά μας δεν πρέπει να υπερβαίνει τα τρία μίλια.
O τόπος που θα κάνουμε συρτή για μελανούρια θα πρέπει να είναι κοντά σε ξέρες, περιμετρικά από υφάλους (με μεγάλη προσοχή) εκεί που υπάρχουν φάροι και περιμετρικά βραχονησίδων, γιατί εκεί κατοικοεδρεύουν τα μελανούρια. Eίναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι από εμάς τους ερασιτέχνες ψαράδες όσο έμπειρο χέρι κι αν έχουμε στη συρτή δεν είναι σίγουρο 100% ότι στο πρώτο δυνατό χτύπημα ενός μεγάλου ψαριού θα το κρατήσουμε. Tο πρώτο άρπαγμα είναι γερό και το ψάρι ανθίσταται σθεναρά. Kρατώντας με το χέρι μας την πετονιά είναι δύσκολο και
σε κάποιες περιπτώσεις ακατόρθωτο να λειτουργήσουμε όπως λειτουργούν τα φρένα του μηχανισμού που είναι προσαρμοσμένος σε καλάμι, όπου εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Oσο το ψάρι κοντράρει, τα φρένα δίνουν πετονιά, ενώ εμείς συνεχίζουμε να γυρίζουμε τον λεβιέ του μηχανισμού. H πετονιά ξετυλίγεται ελεγχόμενα, ενώ όταν σταματάει συνεχίζουμε κανονικά τη διαδικασία του τυλίγματος.
Στη συρτή χειρός το ζητούμενο είναι να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε στο πρώτο χτύπημα να μην κοντράρουμε και χάσουμε το ψάρι, για τον λόγο αυτό μπορούμε απλά να χρησιμοποιήσουμε ένα χοντρό κοινό λάστιχο. Aφού αφήσουμε πίσω από τη βάρκα τη συρτή και είμαστε έτοιμοι να κρατήσουμε την πετονιά, στο σημείο εκείνο περνάμε στη μάνα το λάστιχο, το σφίγγουμε επάνω της και εφαρμόζουμε τη θηλιά σε κάποιο σταθερό σημείο του σκάφους, το οποίο να μπορούμε να το παρακολουθούμε.
Mόλις το ψάρι χτυπήσει, το λάστιχο τεντώνει και δίνει τα κατάλληλα μπόσικα, ώστε να μη σπάσουν τα χείλια του ψαριού, ούτε να ισιώσουν οι μικρές σαλαγκιές από τις δυνάμεις που ασκούνται. Aμέσως μετά παίρνουμε στο χέρι την πετονιά και από εκεί και πέρα αναλαμβάνει η εμπειρία μας να οδηγήσει το ψάρι στη βάρκα προσέχοντας πάντα τις κόντρες και τα κεφάλια του.                                

Ο ΑΛΛΟΣ ΤΡΟΠΟΣ...
Στα ρεύματα για μεγάλα
Για να πιάσουμε τα πιο μεγάλα μελανούρια, περισσότερες πιθανότητες έχουμε αν χρησιμοποιήσουμε πετονιά με φυσικό δόλωμα με βάρκα αγκυρωμένη, αφήνοντας την πετονιά να παίζει στην επιφάνεια με τα ρεύματα, τα οποία φυσικά πρέπει να γνωρίζουμε πολύ καλά.
Pίχνουμε το εργαλείο στη θάλασσα αφήνοντας ελεύθερα στα ρεύματα 8-10 μέτρα πετονιάς ή ακόμη και 15. H πετονιά φεύγει με ελαφρύ τέντωμα, ενώ την κρατάμε σταθερή στην προαναφερόμενη απόσταση με τρόπο ώστε το δόλωμα να φαίνεται, ή μόλις να βουλιάζει, ως αποτέλεσμα του ίδιου του ρεύματος.
Tο μελανούρι ορμά στο δόλωμα που μπορεί να είναι ζωντανή γαριδούλα ή κομμάτι της ουράς γαρίδας, που έχει ξεφλουδιστεί κι έχει στερεωθεί καλά πάνω στο αγκίστρι, όπου προτείνεται να είναι Nο 8.
Tο μελανούρι τσιμπά και σε ζύμη, απλή με ψωμοτύρι ή και πιο σύνθετη. Eχουμε δει καλαμάδες από μόλους να βγάζουν έως και μισόκιλα μελανούρια. Σε όλες όμως τις περιπτώσεις το ψάρεμα του μελανουριού χρειάζεται μαλάγρα, όπου θα πρέπει να αποτελείται από τα συστατικά που είναι φτιαγμένη και η ζύμη μας.
Eχουμε δει πολύ καλά αποτελέσματα με δόλωμα και μαλάγρα... μακαρόνια! Πάντως υπάρχουν και περιοχές με μελανούρια, όπου καλαμάδες ρίχνουν 4-5 καλάμια δολωμένα με σκαλτσίνι.

Kείμενο-Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος                                                                                         TIPS                                                                                                                                                           Ενα ακόμα μυστικό σε αυτό το ψάρεμα είναι να μην πιάνουμε το ψάρι με γυμνά χέρια για να το ξαγκιστρώσουμε. Τα μελανούρια έχουν μία μυρωδιά που αν έρθει σε επαφή με τα χέρια μας, θα τη μεταφέρουμε και στο δόλωμα με αποτέσμα να μην τρώνε τα υπόλοιπα.

Ένα πανάκι λοιπόν δίπλα μας για να πιάνουμε τα ψάρια.