Καλαμάρια και σουπιές

Yπάρχουν δολώματα για κάθε εποχή, όπως τα σκουλήκια, υπάρχουν όμως και κάποια που χρησιμοποιούμε ειδικά τον χειμώνα και θεωρούνται ιδανικά γι’ αυτή την εποχή.                                                                      Το καλαμάρι και η σουπιά είναι πολύ καθαρά δολώματα, εύκολα στη χρήση και στον τρόπο δόλωσής τους και ιδανικά για τον χειμώνα. H αιτία επιτυχία τους έγκειται στο ότι φωσφορίζουν. Eχουν επιπλέον αντοχή στις δοκιμές των ψαριών, κάτι που μας απαλλάσσει από το να αλλάζουμε συχνά δόλωμα, γιατί τον χειμώνα κάνει κρύο και τα χέρια μας είναι μουδιασμένα. Tα δολώματα αυτά «δουλεύουν» πάρα πολύ καλά με όλα τα χειμωνιάτικα είδη ψαριών στην μπουνάτσα. Tα μεγέθη που θεωρούνται πιο κατάλληλα κυμαίνονται από τα 300 έως τα 500 γραμμάρια, αφού το πάχος του κρέατος από ένα καλαμάρι ή μία σουπιά τέτοιου μεγέθους έχει σάρκα 5 χιλιοστών περίπου. Aυτό μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε αγκίστρια μεγάλου μεγέθους (2/0 ή 3/0) δολώνοντάς τα περαστά και ίσια και όχι κεντητά, που θεωρείται αναγκαίο όταν το πάχος του ψαχνού είναι λεπτό.                                                                                                                                                                                                                                                  Tα πλοκάμια

Tοποθετούμε ένα καλαμάρι ή μία σουπιά επάνω σε μία βάση δολωμάτων. Tο πρώτο πράγμα που μπορούμε να δολώσουμε είναι τα δύο μακριά πλοκάμια με τα οποία τα κεφαλόποδα κρατούν τη λεία τους πριν τη φέρουν κοντά στο στόμα. Mε αυτά τα δύο «μουστάκια» πετυχαίνουμε τέσσερις δολώσεις, που κανένα ψάρι δεν θα μπορεί να αρνηθεί, ειδικά όταν το δόλωμα είναι φρέσκο.

Στη δολωσιά θα φερθούμε όπως με ένα μακρύ και γερό σκουλήκι, αποφεύγοντας να το δολώσουμε ίσιο, με κάποια γυρίσματα, ειδικά όταν χρησιμοποιήσουμε Aberdeen μεγέθους (1 ή 1/0).

Το σώμα  

 Aφαιρούμε όλο το κεφάλι και κόβουμε κατά μήκος το σώμα και χωρίζουμε λωρίδες πλάτους ενός εκατοστού. H λωρίδα αποτελεί το πιο κλασικό δόλωμα, με πολύ καλά αποτελέσματα, επειδή αποτελεί καλή μερίδα, μασιέται εύκολα, ενώ το αγκίστρι βρίσκεται στην πιο κατάλληλη θέση.

Mπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική της δολωσιάς τύπου «κυρτός», ακολουθώντας δηλαδή το σχήμα του αγκιστριού, ή «γραμμικός» που έχει μεγαλύτερη αντοχή στη θαλασσοταραχή, αφού τα ρεύματα βάζουν σε σκληρή δοκιμασία την αντοχή των παράμαλλων και είναι πιο δύσκολο να στριφογυρίσει και να καταστραφεί.

Tα αγκίστρια που γενικά χρησιμοποιούνται σε αυτούς τους δύο τύπους δόλωσης, είναι τα πολύ γερά Aberdeen μεγέθους (2 - 1/0). Tο Aberdeen μεγέθους 1/0 είναι επίσης το καταλληλότερο για τη δολωσιά τύπου «ουρά του χελιδονιού», με καταπληκτικά αποτελέσματα σε αρπακτικά ψάρια όπως τα λαβράκια.

Tην τεχνική αυτή πάντως, καλύτερα να την αποφεύγουμε όταν κυνηγάμε ψάρια που ανήκουν στην οικογένεια των «σπαριδών», γιατί το μόνο που θα έχουμε είναι μικρά τσιμπήματα δοκιμής στις μύτες της «ουράς».

 ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Μια «φούστα» στα μέτρα τους

Mία σημαντική δολωσιά, πολύ ελκυστική και ιδανική για τα αρπακτικά, μπορούμε να φτιάξουμε δολώνοντας το κεφάλι. Kόβουμε το κεφάλι κατά μήκος και αφαιρώντας το ράμφος, απομένει ένα είδος «φούστας». Tα πλοκάμια της φούστας αυτής με τη βοήθεια των ρευμάτων θα κινηθούν ακανόνιστα, τραβώντας την προσοχή των ψαριών ακόμα και από απόσταση πολλών μέτρων. Tοποθετούμε ένα Ciao Ciao με γερό αγκίστρι (3/0 ή 4/0) στη μέση του κεφαλιού, ή ένα Blue Aberdeen (4/0) ή ένα Uptide Extra του ίδιου μεγέθους και ως παράμαλλο μία πετονιά διαμέτρου 0,60 ή ακόμα καλύτερα ένα θερμοκολλητικό ατσαλόσυρμα των είκοσι ή τριάντα λιμπρών (20 ή 30 lb) - που εξαρτάται βέβαια από τις προοπτικές του ψαρέματος. Tη «φούστα» θα την ακουμπήσουμε επάνω στον φελλό του Ciao Ciao και θα την ασφαλίσουμε με αρκετά τυλίγματα ελαστικού νήματος. Tα πλοκάμια θα κουνηθούν ελεύθερα κρύβοντας την παρουσία του μπροστινού τμήματος του αγκιστριού, προσποιούμενα άψογα ένα μικρό κεφαλόποδο. Tα μεγέθη του καλαμαριού ή της σουπιάς που έχουν βάρος περίπου 100 - 150 γραμμάρια, θα πρέπει να αντέξουν το δέσιμο που θα κάνουμε με το παράμαλλο χωρίς να πάθουν καμία ζημιά κατά τη διάρκεια του πετάγματος. Aκριβώς πριν τη διαδικασία του δεσίματος, τοποθετούμε μέσα και στις άκρες του κορμιού του μικρού δεκάποδου δύο κομμάτια από φελλό ή φελιζόλ σε μέγεθος και σχήμα τσιγάρου, ενώ κατά τη διάρκεια του ψαρέματος το δέσιμο που κάναμε θα εμποδίσει στους φελλούς να φύγουν από τη θέση τους. Σ΄ αυτή την περίπτωση το κατάλληλο παράμαλλο είναι από θερμοκολλητικό ατσαλόσυρμα ακόμα και των σαράντα ή πενήντα λιμπρών (40 ή 50 lb) μήκους ενός μέτρου και στην άκρη του ένα αγκίστρι Shaughnessy μεγέθους 6/0 ή 7/0.

Kείμενο-Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος

ΟΛΟΘΟΥΡΙΟ/ΑΓΓΟΥΡΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ/ΨΩΛΙΑΓΚΟΣ/ΓΡΥΛΟΣ/ΓΙΑΛΟΨΩΛΟΣ

ΟΛΟΘΟΥΡΙΟ/ΑΓΓΟΥΡΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ/ΨΩΛΙΑΓΚΟΣ/ΓΡΥΛΟΣ/ΓΙΑΛΟΨΩΛΟΣ Το ολοθούριο είναι ένα σκουλίκι της θάλασσας και συνγκαταλέγεται στα εχινόδερμα.Το βρίσκουμε σχεδόν σε όλες τις ελληνικές ακτές και σε διαφορετικά είδη βυθών, συνήθως τους ανοιξιάτικους και τους καλοκαιρινούς μήνες σε πλήρη αφθονία.Συνγκαταλέγεται στους καλούς μεζέδες για τσιπούρες,σαργούς και πολλά άλλα είδη ψαριών.Η συλογή του γίνεται πολύ εύκολα,όπου πολλές φορές μπορούμε να το βρούμε και σε πολύ ρηχά νερά,συνήθως όμως για τα μεγαλύτερα μεγέθη θα πρέπει να τα αναζητήσουμε σε μεγαλύτερο βάθος. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι το ολοθούριο που θα μας δουλέψει είναι αυτό που θα συλλέξουμε τους μήνες από Ιούνιο έως τέλος Σεπτέμβρη. Για κάθε ολοθούριο της τάξης των είκοσι εκατοστών, υπολογίστε μία με δύο δολωσιές. Μετά την συλλογή του θα πρέπει να το αποθηκεύσουμε σε μία σακούλα, κουβά με θαλασσινό νερό κρατώντας το έτσι ζωντανό για κάποιες ώρες μέχρι να ξεκινήσουμε την παρασκευή του δολώματος. Προσοχή: μην τα αφήσετε κατά την συλλογή τους έξω απ το νερό και σε καμία περίπτωση στον ήλιο. Τα εργαλεία που θα χρειαστούμε είναι: μία ξύλινη τάβλα λίγο μεγαλύτερη από το μήκος που έχουμε μαζέψει, όπου στην μία άκρη της θα καρφώσουμε μία μεγάλη πρόκα με αιχμηρή ακίδα, ένα κουτάλι και ένα κοφτερό μαχαίρι με ίσια λάμα(δηλαδή όχι πριονωτή). Θα ήταν καλύτερα η παρασκευή του δολώματος να γίνει σε εξωτερικό χώρο διότι θα λερώσετε τα πάντα γύρω σας. Ξεκινώντας κόβουμε την μία άκρη μέσα σε έναν κουβά για να αδειάσουμε τα νερά του, κατόπιν κόβουμε και την άλλη άκρη και σχίζουμε με το μαχαίρι σε όλο το μήκος του από την μία μεριά αδειάζοντας τα έντερα του (μιλάμε για έντερα μικρά σε μήκος γεμάτα με άμμο). Αφού το καθαρίσουμε το καρφώνουμε στην πρόκα και ξεδιπλώνοντας το παίρνουμε το κουτάλι και με μεγάλη προσοχή ξεκινάμε από την άκρη που το έχουμε καρφώσει και αφαιρούμε τον λευκό μανδύα που βρίσκεται στο εσωτερικό του ,αυτό είναι και το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε. Αφού τελειώσουμε την εργασία αυτή και βγάλουμε όλα τα δολώματα μας, τα ρίχνουμε όλα σε έναν κουβά με θαλασσινό νερό και αρχίζουμε να τα σβουρίζουμε με το χέρι μας με κυκλικές η ακανόνιστες κινήσεις. Ή τα βάζουμε μέσα σε ένα πλαστικό μπουκάλι του νερού και τα χτυπάμε για κάμποση ώρα. Μ’ αυτό τον τρόπο το δόλωμα μας θα σκληρύνει και δεν θα διαλύεται εύκολα μετά από μικροτσιμπιές και τραβήγματα ψαριών. Μην ξεχνάτε μετά από κάποια λεπτά σβουρίσματα, το νερό θα αρχίσει να γίνεται γλοιώδες, οπότε θα πρέπει να ανανεώσουμε πλήρως το νερό στον κουβά αρκετές φορές. Αν βρίσκεστε σε κάποια παραλία, το σβούρισμα μπορεί να γίνει μέσα στο θαλασσινό νερό. Αφού τελειώσουμε την όλη διαδικασία, κρατάμε τα δολώματα μας για το ψάρεμα της ημέρας και τα υπόλοιπα τα στεγνώνουμε καλά και τα τοποθετούμε σε αποροφητικό χαρτί μαζι με χοντρό αλάτι ,αφού τα τυλίξουμε σε λίγο αλουμινόχαρτο τα βάζουμε στην κατάψυξη, έτσι θα έχουμε πάντα φρέσκο το δόλωμα μας για την επόμενη φορά που θα το χρειαστούμε. Για να το δολώσουμε στο αγκίστρι μας, το περνάμε πρώτα στην βελόνα δολώματος τυλίγοντας το με νήμα, έτσι ώστε να μοιάζει με σκουλήκι και το περνάμε στο αγκίστρι μας. Ο άλλος τρόπος είναι να το κεντήσουμε κατευθείαν πάνω στο αγκίστρι μας. Αυτό που πρέπει να γνωρίζετε, είναι ότι το δόλωμα μας όσο μένει στο νερό τόσο φουσκώνει, γι αυτό δεν πρέπει να μπουκώσουμε το αγκίστρι και να χαθεί το αρπάδι μέσα σε αυτό. Η πατέντα με την τάβλα και την πρόκα ενδείκνυται όταν έχουμε μεγάλες ποσότητες ολοθούριων.
Ποια ψάρια το προτιμούν Πρώτα και καλύτερα έρχονται ο σαργός και η τσιπούρα. Αυτά τα δυο ψάρια πραγματικά θα το προτιμήσουν ανάμεσα από πολλά δολώματα. Σε αρκετά ψαρέματα που το έχω χρησιμοποιήσει, έχει κάνει την διαφορά και πραγματικά, σε πολλές περιπτώσεις μόνο αυτό το δόλωμα μού έχει δώσει ψάρια . Ιδιαίτερη προτίμηση στο ολοθούριο έχει και το μελανούρι, με αρκετές προσωπικές επιτυχίες ενώ σπανιότερα έχω πάρει μουρμούρες, λαβράκια και λυθρίνια. Πώς θα το συντηρήσουμε Από παλιούς ψαράδες, έχω ακούσει ότι το ολοθούριο είναι αποτελεσματικό, μόνο όταν το συλλέξουμε τους καλοκαιρινούς μήνες. Η καλύτερη διαδικασία συντήρησης για να έχουμε δόλωμα και τον χειμώνα είναι η εξής απλή. Θα το βάλουμε επάνω σε απορροφητικό χαρτί, θα του ρίξουμε χοντρό αλάτι και θα το φυλάξουμε στην κατάψυξη.

Αχινος μπορουμε ανετα να τον κανουμε χρηση σε μαλαγρα αλλα και σαν αξιολογο δολωμα

Περιγραφή αχινος : Τα ζώα αυτά έχουν πενταμερή συμμετρία. Το κέλυφός τους αποτελείται από πινάκια με ασβεστολιθική σύσταση, τα οποία ενώνονται με ραφή σχηματίζοντας κλειστή κάψα (γνωστή και ως «λύχνος του Αριστοτέλη»), που περιβάλλεται από αγκάθια, είναι πλατιά στην κοιλιά και θολωτή στη ράχη. Στη μέση της κοιλιάς βρίσκεται το στόμα, όπου το ζώο φέρει μασητική συσκευή, με πέντε δόντια, ώστε να τεμαχίζει την τροφή του. Τα μάτια και οι ποδίσκοι του δε φαίνονται. Από τους πόρους της κοιλιάς του προβάλλουν και οι ποδολαβίδες, τα οποία είναι εξαρτήματα που μοιάζουν με κλωστές, τα οποία χρησιμεύουν στον καθαρισμό του κελύφους και στην άμυνα του ζώου. Κυριότεροι εχθροί των αχινών είναι οι αστερίες, διάφορα σαρκοφάγα ψάρια και ζώα της θάλασσας. Αναπαραγωγή Τα αρσενικά με τα θηλυκά διαφέρουν. Τα θηλυκά χαρακτηρίζονται από μικρότερα αγκάθια καθώς και από κάποιο ιδιαίτερο χρώμα εκτός του μαύρου. Επίσης τα θηλυκά συνήθως φέρουν πάνω στα αγκάθια τους κάποιο μικρό κοχυλάκι η φύκι. Τα αρσενικά έχουν μικρότερο σώμα και μεγαλύτερα αγκάθια, και το χρώμα τους είναι καθαρό μαύρο. Η γονιμοποίηση του θηλυκού γίνεται από τα γεννητικά προϊόντα που βγάζει μέσα στο νερό το αρσενικό. Τα αυγά επίσης τα γεννούν μέσα στο νερό. Το μέρος που τρώγεται είναι οι γεννητικοί αδένες του, όπου βρίσκονται και τα αυγά του, οι οποίοι αποτελούν και αφροδισιακό φαγητό (χαβιάρι). Αλιεία Οι αχινοί αλιεύονται κυρίως σε βραχώδεις ακτές, είτε με βάρκα είτε από την ακτή, με ειδικό αλιευτικό εργαλείο, το λεγόμενο "μπράγκα" ή με απόχη, ή μ΄ ένα καλάμι σχιστό στην άκρη σαν διχάλα, ή και με το χέρι. "Αχινιοί φεγγαρόφωτοι": η δημώδης αυτή έκφραση λέγεται επειδή φαίνεται πως το φεγγάρι επιδρά πολύ στους αχινούς. Έτσι "με γεμάτο το φεγγάρι (πανσέληνο) είναι κι αυτοί γιομάτοι αυγά, (αυγωμένοι), ενώ αντίθετα, στη χάση του φεγγαριού είναι σχεδόν άδειοι". Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται από τους κολυμβητές να μην τους πατήσουν γιατί τότε άκρες από τα αγκάθια τους εισχωρούν στο δέρμα του πέλματος. Σε τέτοια περίπτωση μια επάλειψη με λίγο ζεστό λάδι προλαβαίνει τυχόν κακοφόρμισμα και η αφαίρεσή τους είναι κάπως πιο εύκολη. Αφαίρεση μπορεί να γίνει και με κάποιο τσιμπιδάκι. Αχινοί που είναι προσκολλημένοι σε μεταλλικά αντικείμενα π.χ. άγκυρες, ύφαλα πλοίων, μεταλλικές αποβάθρες κ.λπ. χαρακτηρίζονται επικίνδυνοι δηλητηρίασης και η αλιεία τους πρέπει ν΄ αποφεύγεται. Κατανάλωση Οι αχινοί τρώγονται κυρίως ωμοί ή βραστοί (αχινόσουπα), κατατάσσονται στα θαλασσινά και θεωρούνται νηστίσιμοι. Τα αυγά των αχινών αποτελούν αντικείμενο οικονομικής εκμετάλλευσης ιδίως στην Ινδία αλλά και στην Ιταλία. Κρατώντας με προσοχή τον αχινό και ξύνοντας με ένα μαχαίρι το κέλυφος, στη θάλασσα ή σε τρεχούμενο νερό, αφαιρούμε τ΄ αγκάθια του και στη συνέχεια ανοίγουμε το κέλυφος από το στόμα του και αδειάζουμε το περιεχόμενο σε πιάτο. Ο αχινός δεν θα πρέπει να είναι νεκρός, διότι η αποσύνθεσή του δημιουργεί δηλητήριο. Το ότι ο αχινός είναι ζωντανός επιβεβαιώνεται προηγουμένως από το αν κινεί τα αγκάθια του. Απαραίτητα όταν σερβίρεται αχινός ωμός θα πρέπει να συνοδεύεται με λεμόνι ή ξύδι. Καλύτεροι αχινοί για κατανάλωση είναι οι κόκκινοι, σε αντίθεση με τους μαύρους που είναι σχετικά άγευστοι. Στα παραλιακά κέντρα της Τήνου σερβίρεται εξαιρετική αχινόσουπα. Είδη Το γένος των αχινών περιλαμβάνει περί τα 14 είδη, εκ των οποίων σπουδαιότερα είναι οι: Αχινός ο εδώδιμος: απαντάται κυρίως στη Βόρεια θάλασσα και αποτελεί σπουδαίο έδεσμα. Αχινός ο οπλισμένος: απαντάται επίσης στη Βόρεια θάλασσα και ο Αχινός ο οξύς: απαντάται στις ακτές του Ατλαντικού Ωκεανού και στη Μεσόγειο Θάλασσα.

ΠΕΤΑΛΙΔΑ

Πεταλίδα Θεωρείται δόλωμα αποκλειστικά για τσιπούρες, αλλά έχουμε πιάσει και θαυμάσιους σαργούς με δολωμένη πεταλίδα σε παραγάδι. Τις πεταλίδες τις βρίσκουμε κολλημένες στα βράχια και μπορούμε να τις ξεκολλήσουμε με ένα μαχαιράκι , το οποίο θα χρησιμοποιήσουμε για να αφαιρέσουμε το σαρκώδες μέρος πάρα πολύ προσεκτικά, ώστε να μη σπάσει το «μαύρο μάτι» που βρίσκεται από την αντίθετη πλευρά της βεντούζας . Πώς τη δολώνουμε Την πεταλίδα τη δολώνουμε τρυπώντας την προσεκτικά με το αγκίστρι από το πλάγιο τμήμα της και όχι από τη βεντούζα ή το μάτι.

Σκαλτσίνια ή Καρτσινες για κορυφαία αλιευτική απόδοση

Αδελφάκι της πορφύρας είναι και η καρτσίνα ή σκαλτσίνι, που θα τη μαζέψουμε από τους βράχους με μάσκα, συνήθως στα ρηχά. Ο τρόπος δόλωσης και εξαγωγής του δολώματος μέσα από το όστρακο είναι ίδιος με της πορφύρας .Η εύρεση του είναι σχετικά εύκολη, θέλει μεγάλη προσοχή στο σπάσιμο και στη δολωση, ενώ τα ψάρια που μας αποδίδει αξίζουν τον κόπο και με το παραπάνω. Όπου υπάρχουν βραχάκια, εκεί που δεν τα χτυπάει πολύ ο καιρός αποικεί το σκαρτσίνι. Συνήθως Βρίσκεται σε μεγάλες ομάδες των δέκα, δεκαπέντε ή και περισσότερων κομματιών όταν η περιοχή δεν ψαρεύεται εντατικά και σχεδόν πάντα στις κορυφές των βράχων ειδικά όταν έχει επάνω του ψιλό φυκάκι. Κυκλοφορούν εκεί όταν ο καιρός είναι καλός που δεν τα ενοχλεί το κύμα Όταν πιάσει καιρός, τότε αυτά κατεβαίνουν στη βά;ση του Βράχου, έτσι πολλές φορές να πρέπει να μετακινήσουμε κάποια πέτρα, εκεί θα τα συναντήσουμε. Σκαρτσίνια αρκετά μπορούμε να συναντήσουμε επίσης σε ρηχές αμμούδες. Αυτά είναι διαφορετικό είδος από του βράχου, κάνουν όμως θαυμάσια για δόλωμα. Για να διατηρηθούν ζωντανά πρέπει να βρίσκονται μέσα θαλασσινό νερό, το οποίο ανανεώνεται. Για τους τρόπους αυτού ισχύει ότι και στο καβουράκι η το καραβιδάκι Το σκαρτσίνι για να δολωθεί θα πρέπει να σπάσουμε πρώτα το κέλυφος μέσα στο οποίο βρίσκεται και αυτό πραγματοποιείται προσεκτικά με ένα μικρό σφυράκι. Το πολύ προσεκτικά το τονίζουμε ιδιαίτερα γιατί αν δε γίνει αυτό με προσοχή και χτυπήσουμε δυνατά το κέλυφος και τραυματίσουμε την κοιλιά του σκαρτσινιού, θα ψοφήσει και δεν θα ψαρεύει ζωντανό, όπως πρέπει. Το σκαρτσίνι για να ψαρέψει σωστά πρέπει να είναι ολόκληρο και ζωντανό ενώ το δολώνεται ολόκληρο. Ο τρόπος με τον οποίο δολώνεται στο αγκίστρι είναι ο ίδιος με το καραβιδάκι ή της γαρίδας. Αποτελεί ένα από τα κορυφαία σε απόδοση δολώματα με πολύ καλά αποτελέσματα, ακόμη και στα «εκλεκτικά» ή «δύστροπα» ψάρια.

Μελανουρια με φεγγαρι !!!!!!

το μελανουρι ψαρευεται επιτυχως και με τεχνητα χελακια η ψαρακια 

Μερικοι χρωματιστοι που ανταποκρινονται αξιοπιστα στο ψαρεμα μελανουριου με την τεχνικη του spinning 

Casting Eggs

Το να φτιαξουμε αυγο και να γινει χρηση στο ψαρεμα μας το μονο ευκολο υπαρχουνε στο εμποριο σε διαφορα μεγεθη και γραμμαρια επισης υπαρχουνε και ετοιμα στα ειδη αλιειας για χρηση συρτης αφρου τοσο απο εξω  για τους φιλους τους spinning αλλα και για το σκαφος με συρτη ελαφριας μορφης στοχευοντας σε μαναλια ,μελανουρια και γενικα οτι ψαρι κυνηγαει αφρο και μεσονερα προσαρμοζοντας τεχνητα δολωματα που μπορουνε να ψαρεψουνε και λιγο ποιο κατω απο την επιφανεια τις θαλλασας  . Παμε να δουμε βημα βημα το πως μπορουμε να τα φτιαξουμε  πρωτο σταδιο ανοιγουμε με ενα τρυπανακι κατα μηκος του αυγου μια τρυπα οχι μεγαλυτερη απο το παχος του συρματος που θα χρησιμοποιησουμε  θελουμε το ατσαλινο συρμα να περασει στον κορμο του αυγου σφικτα χωρις αυτο να εχει τζογο μεσα στο αυγο μας  .

βημα δευτερο περναμε το συρμα μας  αφου πρωτα εχουμε διμιουργηση  την κουρμπα που θα περασουμε  το στριφταρι μας πανω στο συρμα μας αργοτερα .

αφου εχουμε μετρηση σωστα η διχαλα του συρματος να βγει στο κατω μερος αρχιζουμε με την βοηθεια ενος κατσαβιδιου  η οτι αλλο βολεψει εσας να ασφαλισουμε το συρμα μας διμιουργουντας σπυρες εδω σε αυτο το σημειο θα προσεξετε το εξεις  περασμα του στριφταριου μας πριν αρχισουμε να διμιουργουμε τις σπυρες μας και αναλογα στριφταρια θελουμε απο ενα εως και δυο στην μια μερια που θα δουλεψουνε τα τεχνητα μας η το τεχνητο μας εν σνυεχεια συνεχιζουμε οπως αναφερα πριν την ασφαλιση του συρματος  μας .

Βημα 3 οπως παρατηρειται στην φωτογραφια στο κατω μερος του αυγου προεξεχη μια ακιδα αυτην θα την βαλετε προσεκτικα για να στυριζεται το τεχνητο δολωμα σας κατα την βολη  για αποφυγη μπερδεματος του παραμαλου του τεχνητου μας με το αυγο μας 

το συγκεκριμενο μπορει να δουλεψη με δυο διαφορετικα  τεχνητα δολωματα με διαφορετικο βυθισμα και διαφορετικη συμπεριφορα να αποφυγουμε πιθανον το να σμιξουνε τα δυο τεχνητα μαζι τους  ειναι δοκιμασμενο απο εμενα σε συρτουλα επιφανειας  με το σκαφος 

ενσωματομενα 2 στριαφταρια για 2 διαφορετικα τεχνητα με διαφορετικη παντα συμπεριφορα και βυθισμα  το ενα μπορει να ειναι καπιο συλικονουχο ραγκλου  και το αλλο καποια συλικονη με μολυβοκεφαλι για μεγαλυτερο  βυθισμα 

αξιοποιηση χρονου φτιαχοντας τα μολυβια μας

ΚΟΜΠΟΣ Albright Knot