Καλαμάρια και σουπιές

Yπάρχουν δολώματα για κάθε εποχή, όπως τα σκουλήκια, υπάρχουν όμως και κάποια που χρησιμοποιούμε ειδικά τον χειμώνα και θεωρούνται ιδανικά γι’ αυτή την εποχή.                                                                      Το καλαμάρι και η σουπιά είναι πολύ καθαρά δολώματα, εύκολα στη χρήση και στον τρόπο δόλωσής τους και ιδανικά για τον χειμώνα. H αιτία επιτυχία τους έγκειται στο ότι φωσφορίζουν. Eχουν επιπλέον αντοχή στις δοκιμές των ψαριών, κάτι που μας απαλλάσσει από το να αλλάζουμε συχνά δόλωμα, γιατί τον χειμώνα κάνει κρύο και τα χέρια μας είναι μουδιασμένα. Tα δολώματα αυτά «δουλεύουν» πάρα πολύ καλά με όλα τα χειμωνιάτικα είδη ψαριών στην μπουνάτσα. Tα μεγέθη που θεωρούνται πιο κατάλληλα κυμαίνονται από τα 300 έως τα 500 γραμμάρια, αφού το πάχος του κρέατος από ένα καλαμάρι ή μία σουπιά τέτοιου μεγέθους έχει σάρκα 5 χιλιοστών περίπου. Aυτό μας επιτρέπει να χρησιμοποιήσουμε αγκίστρια μεγάλου μεγέθους (2/0 ή 3/0) δολώνοντάς τα περαστά και ίσια και όχι κεντητά, που θεωρείται αναγκαίο όταν το πάχος του ψαχνού είναι λεπτό.                                                                                                                                                                                                                                                  Tα πλοκάμια

Tοποθετούμε ένα καλαμάρι ή μία σουπιά επάνω σε μία βάση δολωμάτων. Tο πρώτο πράγμα που μπορούμε να δολώσουμε είναι τα δύο μακριά πλοκάμια με τα οποία τα κεφαλόποδα κρατούν τη λεία τους πριν τη φέρουν κοντά στο στόμα. Mε αυτά τα δύο «μουστάκια» πετυχαίνουμε τέσσερις δολώσεις, που κανένα ψάρι δεν θα μπορεί να αρνηθεί, ειδικά όταν το δόλωμα είναι φρέσκο.

Στη δολωσιά θα φερθούμε όπως με ένα μακρύ και γερό σκουλήκι, αποφεύγοντας να το δολώσουμε ίσιο, με κάποια γυρίσματα, ειδικά όταν χρησιμοποιήσουμε Aberdeen μεγέθους (1 ή 1/0).

Το σώμα  

 Aφαιρούμε όλο το κεφάλι και κόβουμε κατά μήκος το σώμα και χωρίζουμε λωρίδες πλάτους ενός εκατοστού. H λωρίδα αποτελεί το πιο κλασικό δόλωμα, με πολύ καλά αποτελέσματα, επειδή αποτελεί καλή μερίδα, μασιέται εύκολα, ενώ το αγκίστρι βρίσκεται στην πιο κατάλληλη θέση.

Mπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική της δολωσιάς τύπου «κυρτός», ακολουθώντας δηλαδή το σχήμα του αγκιστριού, ή «γραμμικός» που έχει μεγαλύτερη αντοχή στη θαλασσοταραχή, αφού τα ρεύματα βάζουν σε σκληρή δοκιμασία την αντοχή των παράμαλλων και είναι πιο δύσκολο να στριφογυρίσει και να καταστραφεί.

Tα αγκίστρια που γενικά χρησιμοποιούνται σε αυτούς τους δύο τύπους δόλωσης, είναι τα πολύ γερά Aberdeen μεγέθους (2 - 1/0). Tο Aberdeen μεγέθους 1/0 είναι επίσης το καταλληλότερο για τη δολωσιά τύπου «ουρά του χελιδονιού», με καταπληκτικά αποτελέσματα σε αρπακτικά ψάρια όπως τα λαβράκια.

Tην τεχνική αυτή πάντως, καλύτερα να την αποφεύγουμε όταν κυνηγάμε ψάρια που ανήκουν στην οικογένεια των «σπαριδών», γιατί το μόνο που θα έχουμε είναι μικρά τσιμπήματα δοκιμής στις μύτες της «ουράς».

 ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Μια «φούστα» στα μέτρα τους

Mία σημαντική δολωσιά, πολύ ελκυστική και ιδανική για τα αρπακτικά, μπορούμε να φτιάξουμε δολώνοντας το κεφάλι. Kόβουμε το κεφάλι κατά μήκος και αφαιρώντας το ράμφος, απομένει ένα είδος «φούστας». Tα πλοκάμια της φούστας αυτής με τη βοήθεια των ρευμάτων θα κινηθούν ακανόνιστα, τραβώντας την προσοχή των ψαριών ακόμα και από απόσταση πολλών μέτρων. Tοποθετούμε ένα Ciao Ciao με γερό αγκίστρι (3/0 ή 4/0) στη μέση του κεφαλιού, ή ένα Blue Aberdeen (4/0) ή ένα Uptide Extra του ίδιου μεγέθους και ως παράμαλλο μία πετονιά διαμέτρου 0,60 ή ακόμα καλύτερα ένα θερμοκολλητικό ατσαλόσυρμα των είκοσι ή τριάντα λιμπρών (20 ή 30 lb) - που εξαρτάται βέβαια από τις προοπτικές του ψαρέματος. Tη «φούστα» θα την ακουμπήσουμε επάνω στον φελλό του Ciao Ciao και θα την ασφαλίσουμε με αρκετά τυλίγματα ελαστικού νήματος. Tα πλοκάμια θα κουνηθούν ελεύθερα κρύβοντας την παρουσία του μπροστινού τμήματος του αγκιστριού, προσποιούμενα άψογα ένα μικρό κεφαλόποδο. Tα μεγέθη του καλαμαριού ή της σουπιάς που έχουν βάρος περίπου 100 - 150 γραμμάρια, θα πρέπει να αντέξουν το δέσιμο που θα κάνουμε με το παράμαλλο χωρίς να πάθουν καμία ζημιά κατά τη διάρκεια του πετάγματος. Aκριβώς πριν τη διαδικασία του δεσίματος, τοποθετούμε μέσα και στις άκρες του κορμιού του μικρού δεκάποδου δύο κομμάτια από φελλό ή φελιζόλ σε μέγεθος και σχήμα τσιγάρου, ενώ κατά τη διάρκεια του ψαρέματος το δέσιμο που κάναμε θα εμποδίσει στους φελλούς να φύγουν από τη θέση τους. Σ΄ αυτή την περίπτωση το κατάλληλο παράμαλλο είναι από θερμοκολλητικό ατσαλόσυρμα ακόμα και των σαράντα ή πενήντα λιμπρών (40 ή 50 lb) μήκους ενός μέτρου και στην άκρη του ένα αγκίστρι Shaughnessy μεγέθους 6/0 ή 7/0.

Kείμενο-Φωτογραφίες Νίκος Λυμπερόπουλος