Τα bigattini χρησιμοποιήθηκαν αρχικά σαν δόλωμα για ψάρεμα σε γλυκά νερά και, όπως συνέβη και με άλλα πράγματα (τεχνικές, εξοπλισμό, δολώματα κ.λπ.), βρήκε την εφαρμογή του και στο ψάρεμα σε αλμυρά νερά, κυρίως με εγγλέζικα καλάμια και bolognese, τα οποία σε συνδυασμό με λεπτές πετονιές, μικρά αγκίστρια και καλή τεχνική, είναι ικανά να βγάλουν ακόμα και μεγάλα ψάρια, όπως λαβράκια βάρους τριών - τεσσάρων κιλών.
Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι πολλοί ερασιτέχνες ψαράδες που
δοκίμασαν το bigattino σαν δόλωμα, το εγκατέλειψαν γρήγορα σαν μη
αποτελεσματικό, αφού οι πρώτες προσπάθειές τους ήταν αποτυχημένες, για
τον απλούστατο λόγο ότι δεν ψάρευαν σωστά με το δόλωμα αυτό, και θα
εξηγήσουμε αμέσως το λόγο. Το
bigattino είναι ένα δόλωμα που πωλείται με το κιλό σε ειδική πάνινη
σακούλα που κρεμάει ο ψαράς στον ώμο του, και το μεγαλύτερο μέρος της
ποσότητας αυτής, που αρκεί για ένα - δύο καλά ψαρέματα, χρησιμοποιείται
για το μαλάγρωμα του σημείου που ψαρεύουμε. Τα σκουληκάκια που θα
χρησιμοποιήσουμε για να δολώσουμε το αγκίστρι μας είναι ελάχιστα, αφού
κάθε φορά δολώνουμε μόνο τρία ή τέσσερα από αυτά.
Αμέσως μετά την εμφάνισή τους στην ελληνική αγορά, τα bigattini διατίθονταν σε συσκευασίες των 100 γραμμαρίων -ποσότητα που δεν επαρκεί για μαλάγρωμα- και, όπως είναι φυσικό, όσοι τα προμηθεύτηκαν τότε τα χρησιμοποίησαν μόνο σαν δόλωμα, χωρίς να μπορέσουν να αξιοποιήσουν ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά τους: το μαλάγρωμα! Γιατί η διαδικασία του μαλαγρώματος, με δεκάδες ζωντανά σκουληκάκια να βυθίζονται αργά στο σημείο που ρίχνουμε το δολωμένο αγκίστρι μας, είναι αυτή που αναδεικνύει τη μοναδικότητα του bigattino.
Πρέπει να κατανοήσουμε λοιπόν ότι το bigattino δεν είναι μόνο δόλωμα, αλλά και μαλάγρα για το ψάρεμά μας, και πρέπει να το προμηθευόμαστε στις ανάλογες ποσότητες.
Όπως είπαμε, τα bigattini πωλούνται μέσα στην ειδική πάνινη σακούλα που χρησιμοποιούμε στο ψάρεμα, η οποία περιέχει και πριονίδι εμπλουτισμένο με θρεπτικά συστατικά, αμινοξέα και πρωτεΐνες, το οποίο απορροφά τις εκκρίσεις των μικρών σκουληκιών και τα κρατάει στεγνά, ώστε να βυθίζονται εύκολα όταν μαλαγρώνουμε.
Το πρώτο θα το περάσουμε ολόκληρο στο αγκίστρι, κατά μήκος του σώματος του, ώστε να καλύψει το στέλεχος (το κοτσάνι) του αγκιστριού για να μην είναι ορατό από τα ψάρια. Στη συνέχεια θα διαλέξουμε ένα ζωηρό, μεγάλο και ζουμερό σκουληκάκι και θα το περάσουμε με προσοχή στο αγκίστρι από την άκρη του (προσοχή, όχι από την άκρη που είναι μυτερή και σκούρα) ώστε να κρέμεται. Το ίδιο θα κάνουμε στη συνέχεια με δύο ακόμα σκουληκάκια, δημιουργώντας μια λαχταριστή μπουκιά που κινείται ζωηρά, καλύπτοντας ολόκληρο το αγκίστρι, εκτός από την αιχμή και το αρπάδι του, φυσικά.
Αμέσως μετά την εμφάνισή τους στην ελληνική αγορά, τα bigattini διατίθονταν σε συσκευασίες των 100 γραμμαρίων -ποσότητα που δεν επαρκεί για μαλάγρωμα- και, όπως είναι φυσικό, όσοι τα προμηθεύτηκαν τότε τα χρησιμοποίησαν μόνο σαν δόλωμα, χωρίς να μπορέσουν να αξιοποιήσουν ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά τους: το μαλάγρωμα! Γιατί η διαδικασία του μαλαγρώματος, με δεκάδες ζωντανά σκουληκάκια να βυθίζονται αργά στο σημείο που ρίχνουμε το δολωμένο αγκίστρι μας, είναι αυτή που αναδεικνύει τη μοναδικότητα του bigattino.
Πρέπει να κατανοήσουμε λοιπόν ότι το bigattino δεν είναι μόνο δόλωμα, αλλά και μαλάγρα για το ψάρεμά μας, και πρέπει να το προμηθευόμαστε στις ανάλογες ποσότητες.
Όπως είπαμε, τα bigattini πωλούνται μέσα στην ειδική πάνινη σακούλα που χρησιμοποιούμε στο ψάρεμα, η οποία περιέχει και πριονίδι εμπλουτισμένο με θρεπτικά συστατικά, αμινοξέα και πρωτεΐνες, το οποίο απορροφά τις εκκρίσεις των μικρών σκουληκιών και τα κρατάει στεγνά, ώστε να βυθίζονται εύκολα όταν μαλαγρώνουμε.
H συντήρησή τους
Επειδή η προμήθεια των bigattini ίσως δεν είναι εύκολη για κάποιους και χρειάζεται να τα προμηθεύονται σε μεγάλες ποσότητες για να τα έχουν στη διάθεσή τους όποτε τα χρειάζονται, θα αναφερθούμε και στον τρόπο αποθήκευσης και συντήρησής τους, ώστε τα σκουληκάκια να είναι πάντα ζωηρά και σε καλή κατάσταση.
Κατ' αρχήν, πρέπει να προσέχουμε όταν δένουμε τη σακούλα για να αποθηκεύσουμε τα bigattini να είναι σφιχτά δεμένη, ώστε να μην μπορούν να κινούνται. Κάθε κίνηση σημαίνει παραγωγή θερμότητας και η θερμότητα είναι ό,τι πρέπει να αποφεύγουμε στην αποθήκευσή τους.
Η συντήρησή τους γίνεται σε χαμηλή θερμοκρασία, 0 έως 2 βαθμούς, και οι εισαγωγείς χρησιμοποιούν ειδικά ψυγεία που λειτουργούν σε αυτές τις θερμοκρασίες, κρατώντας τα σκουληκάκια αδρανή, σε μια κατάσταση χειμέριας νάρκης. Τότε τα bigattini βρίσκονται σε απόλυτη ακινησία, σαν ναρκωμένα. Για τον ερασιτέχνη όμως, που χρειάζεται να αποθηκεύσει το πολύ τρία ή τέσσερα κιλά, αρκεί ένα απλό οικιακό ψυγείο ή ένα ψυγείο πάγου τύπου IGLΟO.
Στην πρώτη περίπτωση θα χρειαστεί να ρυθμίσουμε τη θερμοκρασία λειτουργίας του ψυγείου στο χαμηλότερο επίπεδο, ενώ στη δεύτερη θα τα συντηρούμε με παγοκύστες τις οποίες θα εναλλάσσουμε τακτικά, ώστε η θερμοκρασία στο εσωτερικό του ψυγείου να διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα συνεχώς.
Προετοιμασία για ψάρεμα
Όταν πρόκειται να πάμε για ψάρεμα καλό είναι να βγάζουμε από το ψυγείο τη σακούλα που θα χρησιμοποιήσουμε μερικές ώρες πριν, ίσως και το προηγούμενο βράδυ, και αφού την ανοίξουμε και αερίσουμε λίγο τα σκουληκάκια, να την αφήσουμε σε θερμοκρασία δωματίου ώστε τα bigattini να αποκτήσουν σιγά σιγά την κινητικότητά τους και να είναι δραστήρια την ώρα του ψαρέματος.
Όταν ανοίξετε την παγωμένη σακούλα μην απογοητευθείτε από το μικρό μέγεθος των σκουληκιών. Όταν θα ζεσταθούν αρκετά και αρχίσουν να κινούνται, αποκτούν και πάλι το κανονικό μέγεθος που τα κάνει ορεκτικό μεζέ για τα ψάρια.
Επειδή η προμήθεια των bigattini ίσως δεν είναι εύκολη για κάποιους και χρειάζεται να τα προμηθεύονται σε μεγάλες ποσότητες για να τα έχουν στη διάθεσή τους όποτε τα χρειάζονται, θα αναφερθούμε και στον τρόπο αποθήκευσης και συντήρησής τους, ώστε τα σκουληκάκια να είναι πάντα ζωηρά και σε καλή κατάσταση.
Κατ' αρχήν, πρέπει να προσέχουμε όταν δένουμε τη σακούλα για να αποθηκεύσουμε τα bigattini να είναι σφιχτά δεμένη, ώστε να μην μπορούν να κινούνται. Κάθε κίνηση σημαίνει παραγωγή θερμότητας και η θερμότητα είναι ό,τι πρέπει να αποφεύγουμε στην αποθήκευσή τους.
Η συντήρησή τους γίνεται σε χαμηλή θερμοκρασία, 0 έως 2 βαθμούς, και οι εισαγωγείς χρησιμοποιούν ειδικά ψυγεία που λειτουργούν σε αυτές τις θερμοκρασίες, κρατώντας τα σκουληκάκια αδρανή, σε μια κατάσταση χειμέριας νάρκης. Τότε τα bigattini βρίσκονται σε απόλυτη ακινησία, σαν ναρκωμένα. Για τον ερασιτέχνη όμως, που χρειάζεται να αποθηκεύσει το πολύ τρία ή τέσσερα κιλά, αρκεί ένα απλό οικιακό ψυγείο ή ένα ψυγείο πάγου τύπου IGLΟO.
Στην πρώτη περίπτωση θα χρειαστεί να ρυθμίσουμε τη θερμοκρασία λειτουργίας του ψυγείου στο χαμηλότερο επίπεδο, ενώ στη δεύτερη θα τα συντηρούμε με παγοκύστες τις οποίες θα εναλλάσσουμε τακτικά, ώστε η θερμοκρασία στο εσωτερικό του ψυγείου να διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα συνεχώς.
Προετοιμασία για ψάρεμα
Όταν πρόκειται να πάμε για ψάρεμα καλό είναι να βγάζουμε από το ψυγείο τη σακούλα που θα χρησιμοποιήσουμε μερικές ώρες πριν, ίσως και το προηγούμενο βράδυ, και αφού την ανοίξουμε και αερίσουμε λίγο τα σκουληκάκια, να την αφήσουμε σε θερμοκρασία δωματίου ώστε τα bigattini να αποκτήσουν σιγά σιγά την κινητικότητά τους και να είναι δραστήρια την ώρα του ψαρέματος.
Όταν ανοίξετε την παγωμένη σακούλα μην απογοητευθείτε από το μικρό μέγεθος των σκουληκιών. Όταν θα ζεσταθούν αρκετά και αρχίσουν να κινούνται, αποκτούν και πάλι το κανονικό μέγεθος που τα κάνει ορεκτικό μεζέ για τα ψάρια.
H δόλωσή τους
Όταν φτάσουμε στον τόπο του ψαρέματος και θέλουμε να δολώσουμε το αγκίστρι μας, το οποίο πρέπει να είναι μικρό και λεπτό για να μην ταλαιπωρήσει τα μικρά σκουλήκια, θα κρεμάσουμε τη σακούλα στον ώμο μας και θα πάρουμε μερικά σκουλήκια στη χούφτα μας.
Παρατηρώντας τα θα δούμε ότι κάποια από αυτά είναι ακίνητα, ενώ κάποια άλλα κινούνται ζωηρά. Από αυτά που κινούνται θα επιλέξουμε τα πιο ζωηρά και πιο μεγάλα σε μέγεθος για να δολώσουμε το αγκίστρι μας.
Όταν φτάσουμε στον τόπο του ψαρέματος και θέλουμε να δολώσουμε το αγκίστρι μας, το οποίο πρέπει να είναι μικρό και λεπτό για να μην ταλαιπωρήσει τα μικρά σκουλήκια, θα κρεμάσουμε τη σακούλα στον ώμο μας και θα πάρουμε μερικά σκουλήκια στη χούφτα μας.
Παρατηρώντας τα θα δούμε ότι κάποια από αυτά είναι ακίνητα, ενώ κάποια άλλα κινούνται ζωηρά. Από αυτά που κινούνται θα επιλέξουμε τα πιο ζωηρά και πιο μεγάλα σε μέγεθος για να δολώσουμε το αγκίστρι μας.
Το πρώτο θα το περάσουμε ολόκληρο στο αγκίστρι, κατά μήκος του σώματος του, ώστε να καλύψει το στέλεχος (το κοτσάνι) του αγκιστριού για να μην είναι ορατό από τα ψάρια. Στη συνέχεια θα διαλέξουμε ένα ζωηρό, μεγάλο και ζουμερό σκουληκάκι και θα το περάσουμε με προσοχή στο αγκίστρι από την άκρη του (προσοχή, όχι από την άκρη που είναι μυτερή και σκούρα) ώστε να κρέμεται. Το ίδιο θα κάνουμε στη συνέχεια με δύο ακόμα σκουληκάκια, δημιουργώντας μια λαχταριστή μπουκιά που κινείται ζωηρά, καλύπτοντας ολόκληρο το αγκίστρι, εκτός από την αιχμή και το αρπάδι του, φυσικά.
Το μαλάγρωμα του σημείου που επιλέξαμε να στείλουμε το δολωμένο αγκίστρι μας, θα το κάνουμε χρησιμοποιώντας την ειδική σφεντόνα με την οποία θα στείλουμε τα bigattini να πέσουν γύρω από το φελλό μας. Τα ζωντανά σκουληκάκια θα βυθιστούν αργά γύρω από την αρματωσιά μας, προσελκύοντας τα ψάρια της περιοχής.
Χρησιμοποιήστε σωστά τα bigattini και θα διαπιστώσετε ότι πρόκειται για ένα πολύ αποτελεσματικό δόλωμα.